Huttendorp

Deze week is het huttendorp bij ons op het dorp, net zoals in heel veel dorpen in Zeeland. Van maandag tot en met vrijdag wordt er getimmerd, geverfd, er worden spelletjes gedaan en soms een uitje gemaakt. 

Zoon doet voor de eerste keer mee en heeft het ontzettend naar zijn zin. 

Ik zit nog maar even in zijn groepje als begeleiding. Pff ondanks weer eens de opmerking dat ouders nooit bij hun eigen kinderen zitten, kinderen ook moeten leren om zelfstandig te zijn en de rest van de bla. 

Soms is het moeilijk om vriendelijk te blijven met dit soort gezeur, want dat is het in mijn ogen. Want nee, ik ben geen overbezorgde of over-beschermende ouder. Zoon heeft een andere achtergrond dan de meeste andere kinderen en heeft daardoor een grotere behoefte aan veiligheid (lees aanwezigheid van zijn ouders, net iets meer duidelijkheid / voorbereiding enz), dan de doorsnee kleuter. En... surprise, surprise... ik ken mijn kind nou eenmaal een stuk beter dan iedere willekeurige muts die zoon vijf minuten heeft gezien en het dan nodig vindt om mij te komen vertellen hoe het volgens haar zou moeten. 

Hut

Verder was het trouwens hardstikke leuk. Fantastisch om te zien hoe kleuters dit soort dingen doen. Timmeren, verven, spelen in de hut: alles is even leuk. En al die verschillende karaktertjes kunnen ook weer andere dingen goed. Samen kunnen ze met wat begeleiding dan heel veel. 

Leuk is het ook dat hier op het dorp heel veel gedaan wordt met weinig. Hout, verf, spulletjes ter versiering: het komt overal vandaan. Een glaasje siroop met een appel erbij en het boeltje kan er weer tegen aan. 

Vermoeiend was het wel, dus deze moeder gaat fijn voor de beeldbuis zitten, met een kop thee en de voeten op een kussentje. 

Fijne avond!