Nog geen plannen voor de zomer?

Nodig dan eens een vakantiekind uit via Europa Kinderhulp! 

Wij kregen onlangs de aanmeldingsbrief. We zijn wat laat met invullen, maar gaan ons zeker weer opgeven.

Vorig jaar hebben we 3 weken lang 2 Franse ventjes van 9 jaar in huis gehad. Dat was even flink aanpoten hier (wat een energie hadden die gasten!) maar heeft erg veel voldoening gegeven. 

Het ene ventje had nog nooit open water gezien en durfde in eerste instantie nog geen teen in het meer te zetten. Aan het einde van de vakantie was het kind het water bijna niet meer uit te krijgen.

Het andere ventje had bij aanvang voor geen enkel spelletje voldoende geduld, maar maakte me aan het einde van de vakantie dagelijks met veel enthousiasme (en vals spel) even in met memory en heeft een hele berg groenten geproeft - hoewel niet allemaal opgegeten ;-) die hij nog nooit gezien had.

Beide kinderen hadden duidelijk zoveel dingen nog nooit gezien en nog nooit gedaan. Ze veranderden in die 3 weken van bleke stadskinderen in gebruinde (of nou ja... die ene was al bruin, maar je kunt ook bleek-bruin zijn) en gespierde stoere gastjes die zelfs in de regen nog graag wilden zwemmen.

Oke... aan tafel blijven zitten lukte na 3 weken ook nog niet, je kunt kinderen in 3 weken simpelweg niet opvoeden, hoewel we op een aantal punten best streng zijn geweest. Want tja... negen jarige knullen moet je hier en daar wel even goed begrenzen, dat hoort er gewoon bij. 

Wat een lol om kinderen te zien genieten van dingen die je zelf zo normaal vind: iemand die je voorleest (erg lollig, vooral voor hen: Kuifje in het Frans...) met een beker warme melk erbij, zelf een sinaasappel uit mogen persen, bij een snackbar een patatje eten, zwemmen in zee, zomaar even naar de speeltuin kunnen lopen, kunnen fietsen (met stip op 1 - als ze die eerste week naast de fietsen hadden mogen slapen, dan hadden ze het gedaan... ), meedoen met het huttendorp, NOG een appel nemen als je daar trek in hebt enzovoorts enzovoorts. 

Wij hebben eigenlijk zelf gewoon een beetje vakantie gehouden, maar niet echt spectaculaire dingen gedaan. Beetje spelletjes spelen, mee gaan zwemmen en fietsen en sociale interacties met andere kinderen hier en daar even in goede banen leiden (de knullen waren Frans en nou ja... knullen)

Heb je nog geen plannen voor de zomer? En wel tijd en energie om te vergeven (en terug te krijgen) denk dan eens aan die Nederlandse, Belgische, Duitse en Franse kinderen die het thuis minder goed hebben. Kinderen waarvan de ouders al lange tijd zonder werk zitten, kinderen die opgroeien in armoede zonder uitzicht op een beter leven, kinderen met een gehandicapt of ziek gezinslid (ouder, of broer / zus) wat alle aandacht van de ouder(s) opvraagt, kinderen van alleenstaande ouders die met alle macht proberen om het hoofd boven water te houden, oftewel: kinderen die best eens een verzetje kunnen gebruiken.

Met de huidige voortdurende crisis komen er waarschijnlijk alleen maar kinderen bij, terwijl het aantal gastgezinnen afneemt. 

Er is echt niet veel voor nodig om een kind een onvergetelijke zomer te bezorgen. 

Dusss..... heb je nog geen plannen voor de zomer: kijk dan eens op de site van europakinderhulp.



Reacties

  1. Heb vorig jaar al eens op de link gekeken, maar jammer genoeg moét je op Nederlands grondgebied wonen en laten wij nu in België wonen ...
    In alle geval weer veel plezier gewenst met de gasten !

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is jammer zeg! Hebben jullie niet iets vergelijkbaars?

      Verwijderen
    2. In Belgie zoeken ze ook gastgezinnen voor de vakantie. Kijk maar eens op:
      http://www.cercle-d-amis.nl

      Verwijderen
  2. Oh ik ben ook van België en wou ook net kijken :-(

    Maar bespaarzuinig, wat ik me nu afvraag...mijn man is van Mali (Afrika) en toen ik daar was ben ik mijn hart verloren aan de kindjes van zijn zus en heb ik ze een beetje verwend. Niet schromelijk maar toch...Dankzij mij gingen ze voor de eerste keer (in een zwembad) zwemmen, ik leerde hen spelletjes enz...maar dan ineens...ben je weg en zijn al die leuke dingen weg. Ik vraag me af of het dan niet (nog) erger dan daarvoor is want vroeger misten ze (misschien) niet echt wat ze nu wel hebben leren kennen. Ik heb gehoord dat ze daarna dan met hun mama wilden gaan zwemmen enzo maar ja, daar heeft de mama geen geld voor enzo. Jouw Europakinderhulpkinderen hebben ongetwijfeld een fantastische vakantie gehad maar hebben nu zoveel dingen leren kennen waardoor het gemis misschien nog groter is? Wat is jouw gedachte daarover?

    Mag ik je misschien ook nog een persoonlijke vraag stellen? Zelf heb ik ook altijd graag willen adopteren (ook voordat ik een eigen kindje had) maar mijn man wilt helaas niet (nochtans massa's babytjes in weeshuizen in Mali gezien, heel schrijnend) Is jouw keuze uit idealisme of een andere welbepaalde reden of lukte het helaas niet om kinderen te krijgen?

    Van mij mag je gerust meer over de adoptiekant vertellen, het hoe en waarom en hoe het juist gaat, of jullie vrije keuze hebben/hadden in land, geslacht,...voor zover je zo'n dingen kwijt wilt natuurlijk.

    Vindt het heel interessant. Ik duim voor jullie!!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk dat kinderen best wel goed snappen dat er een verschil zit tussen vakantie en thuis. Dat snapte ik als kind ook goed. En nu is thuis zijn en werken ook bepaald wat anders dan op vakantie zijn...

      We hebben trouwens heel bewust ook niet te luxueus gedaan. Wij zijn ook geen rijke mensen, maar wonen toevallig heel fijn voor kinderen.

      Verder: Een blik uit een ander raam geeft je juist opties en zet aan tot nadenken.

      Natuurlijk is het jammer dat een aantal dingen er voor hen thuis niet zijn. Aan de andere kant: thuis zijn de mensen die van hen houden, zijn hun vriendjes, is hun school. Dat heeft ook waarde. Ze hebben het fijn gehad, maar gingen ook graag weer naar huis.

      Dus nee... ik denk niet dat het zielig is om kinderen een fijne vakantie te bezorgen.

      Verwijderen
  3. Nu vind je me wellicht wel héél nieuwsgierig worden maar ik vroeg me eigenlijk ook af hoe oud je bent enzo...

    Sorry hoor maar je schrijft zo leuk en we hebben veel gemeen en ik lees al jaren je verhalen en dan lijkt het wel alsof je een vriendin bent, moet je begrijpen ;-)

    Ik vind je e-mailadres niet (direct) terug, anders had ik dit even gemaild in plaats van je reactie's vol te zetten :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha Dank je wel voor de complimenten :-)

      Ik hou me alleen bewust op bepaalde dingen op de vlakte omdat ik het niet prettig vind als dingen al te herleidbaar zijn.

      Dat geeft me juist de vrijheid om open te zijn.

      Daarnaast: wat op internet staat, staat er voor eeuwig en is openbaar. Dus ben ik voorzichtig met wat ik op internet zet over onze adoptie. Niet alleen voor onszelf, maar ook met het oog op de privacy van onze toekomstige kinderen.

      Al zal ik er heus nog wel over schrijven. Waar het gemoed van vol is...

      Verwijderen
  4. Ik vind weblogs met zo persoonlijke, eerlijke verhalen altijd de leukste. Maar ik snap het aan de andere kant wel dat mensen zoveel mogelijk privé houden, je weet tenslotte maar nooit wie het leest...

    Het is een beetje zoals als je een celebrity of soapster op straat ziet, je wilt hallo zeggen want je hebt het idee een hele bekende tegen te komen maar zij kennen je helemaal niet :-)

    Net zoals jij geen idee hebt dat er heel veel mensen je zo'n beetje als een vriendin beschouwen omdat ze zo meeleven met je (bezuinigings)wel en wee :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha Elke,
      Ik snap het wel hoor en de band is er vanuit 2 kanten denk ik. Mensen reageren namelijk ook persoonlijk en dat lees ik ook weer :-)

      Je weet alleen nooit wie er allemaal mee leest.

      Misschien is het gewoon tijd voor een consuminder-bijeenkomst :-)

      Verwijderen

Een reactie posten

Stuur een bericht

Populaire posts