Ik ben een normaal intelligent mens

En dat kan ik bewijzen! 

Ik heb namelijk (in het kader van de adoptie) sinds gisteren een verklaring van een huisarts waar op staat 

"Mevrouw is een normaal intelligent mens".

Nou... dat is toch weer mooi meegenomen. 

Manlief is gelukkig ook normaal en intelligent verklaard. 
Zo'n verklaring hebben jullie vast niet! LOL! 


Wat is jullie meest typische document? 

Reacties

  1. Ha, ha, nee, zo'n verklaring heb ik inderdaad niet. Dat zet me toch wel aan het denken. Ben ik wel zo normaal en intelligent als ik denk dat ik ben?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit geloof je toch niet! Wel dat jij normaal en intelligent bent. Maar welke idioot vraagt zo'n verklaring?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. LOL nou... je wilt niet weten wat voor verklaringen we allemaal moeten overleggen voor de adoptie...

      Ergens snap ik het ook wel: het is een streven om zoveel mogelijk garanties te hebben dat een kindje echt goed terecht komt.

      Willen we ook allemaal best regelen en invullen hoor. Het enige wat jammer is, is dat alles geld kost.
      Geld wat met name in de zakken van het gemeentelijke apparaat verdwijnt en waar helemaal niemand verder wat aan heeft.

      Verwijderen
  3. Dergelijke verklaring heb ik niet maar ik beschouw mezelf toch wel als een normaal en intelligent mens. Maar ja, wat is 'normaal' en 'intelligent' ? Ik kreeg een paar jaar geleden wel eens het stempel 'anorexiepatiënt' opgeplakt toen ik een arts met weekenddienst consulteerde. Akkoord, met 47 kg en 172 cm ben ik zeker niet van de diktste maar van anorexie is er totaal geen sprake. Gedurende de consultatie werd de arts even 'naar buiten' geroepen en ik heb er toen even van geprofiteerd om te lezen wat hij genoteerd had op zijn fiche. Naderhand heb ik toen van onze huisarts vernomen dat desbetreffende arts hem zijn 'bevindingen' had doorgegeven.....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Heel fout dat die arts dat kennelijk wel opschreef, maar niet ter sprake bracht.

      Het is soms best zinvol om je eigen dossier 'ns in te zien.

      EN in je achterhoofd te houden dat als je toestemming geeft aan regionale / landelijke organisaties (zoals EPD) dat ALLE artsen waar je mee te maken krijgt dit soort dingen in kunnen zien...

      Verwijderen
    2. Dit heb ik ook een keer gehad, niet bij een dokter maar bij gewoon iemand. Hoorde ik dan achteraf en dan wordt er echt zo over gedaan van 'tja, ontkennen hoort er ook bij' ... :/

      Verwijderen
    3. Tja, mij maakt het eigenlijk niet uit of de arts die weekenddienst had me als 'anorectische patiënt' zag want ik weet wel beter....Onze huisarts kent me al meer dan 30 jaar en weet dat er gewoon geen verdikken is aan mij. Mijn moeder zei jaren geleden altijd 'wacht maar tot je in je blokjaren komt, dan komt het gewicht er zowiezo bij' maar ik 'wacht' nog steeds op mijn blokjaren.

      Bespaarzuinig, wat bedoel je met 'in je achterhoofd houden dat als je toestemming geeft aan regionale/landelijke organisatie (zoals EPD ?????) dat alle artsen waar je mee te maken krijgt dit soort dingen in kunnen zien ' ? Is dat iets typisch in Nederland ?

      Verwijderen
    4. Ik heb hier in Nederland al eens een brief voorbij zien komen, dat als ik niets van mij liet horen, regionaal de huisartsenpost ed in mijn medische gegevens zouden kunnen.

      Dit wilden ze ook landelijk opzetten via een EPD (Elektronisch Patienten Dossier). Of dat laatste nou weer terug geschroefd is of niet, dat weet ik niet. Ik heb er wel ook een brief van gehad. Ik weet niet meer of ik nou expliciet toestemming moest geven of het ook zo'n "u geeft toestemming tenzij u bezwaar maakt"-iets was.

      Het wordt ingekleed als zijnde handig. Zo van als je iets hebt en je komt in het weekeinde bij de huisartsenpost, dan kunnen ze je beter helpen.

      Maar ondertussen kan iedere arts waar je komt zien wat alle andere artsen over je geschreven hebben...

      Dus als je voor je verkoudheid bij de huisartsenpost komt, dan kan die ook zien dat je moeite hebt met je stoelgang (ik noem nou maar iets) of wat er ook in je dossier staat. En dat hoeft voor mij dus niet...

      Verwijderen
  4. Mijn hemel, je zou er maar géén één krijgen...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nou... je maakt er een grapje over, maar weet je dat we bij elk formulier / elke stap waarbij we afhankelijk zijn van anderen toch elke keer weer even bang zijn dat we een "nee" te horen krijgen.

      Maar gelukkig... we zijn wel normaal en intelligent én mens verklaard...

      Verwijderen
  5. Ja ik heb ook een verklaring van een uwv arts,15 jaar geleden na een periode van overspannenheid meldde ik me bij hem dat ik weer ging werken.Toen zei hij 'maar ik moet u nog even beter verklaren' en toen kreeg ik een papiertje mee waarop stond: 'mevrouw beschikt weer over haar normale geestelijke vermogens'.

    En hij snapte niet waarom ik dubbel sloeg van het lachen, ging waarschijnlijk meteen twijfelen aan zijn verklaring dat ik weer gezond was....

    BeantwoordenVerwijderen
  6. 'k Heb er ooit een gehad, ook voor adopties. En ook nog een stel verklaringen van familieleden en vrienden hoe fantastisch wij waren als ouders ;-). Ach, het is allemaal verjaard. Tegenwoordig horen we wel van de kinderen en kleinkinderen hoe (ab)normaal, saai, lief, aardig of vet cool (kleinzoon van 4) wij zijn. Dat is de beste kritiek of waardering die je kunt krijgen, gewoon van de mensen om je heen.
    groetjes, hanna

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Gefeliciteerd, dan zal er aan mij wel iets mankeren want 'k heb zo'n verklaring niet,
    Toch wel erg dat er zulke krabbels in een adoptierapport gezet moeten worden.
    groet

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Je wil niet weten wat er allemaal over je gezegd en geschreven wordt door artsen, psychen etc... als je een gehandicapt kind hebt... Het is soms in en in triest. Mijn man zat een keer op de gang met kind 1 ik met kind 2 binnen bij de kinderarts, was niet onze eigen kinderarts, schreef werkelijk op; vader bleef in de wachtkamer wat is hier in het gezin aan de hand? Nou ja, kind 1 was poepie vervelend, dus was het gewoon makkelijk zo. Ze willen het liefst overal wat achter zoeken. Zo zijn wij dus ook ons gehandicapte kind kwijtgeraakt.. ouders worden uitgewrongen en vaak niet geloofd totdat er weer ernstige dingen misgaan. Overigens ben ik door een psychiater volkomen vrijgesproken van rare gedragingen etc. en heeft mij gezond verklaard;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh dat geloof ik best.

      Instanties en medici, daar kun je maar beter zo ver mogelijk vandaan blijven over het algemeen.

      Wel heel, heel zuur om zo je kind kwijt te raken.

      Verwijderen
  9. Ach, normaal zal ik wel nooit meer worden en mankeren doe ik ook van alles.... daar heb ik geen doktersbriefje voor nodig. Dat zie je zo wel, LOL!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Stuur een bericht

Populaire posts