Stortregens

 


zoon en ik lopen nogal eens een rondje. Lopen is namelijk een hele goede manier om je brein kalm te houden. Als je dus meerdere keren per dag een ommetje doet, dan blijft je hoofd rustiger. En dat is een fijne wetenschap als jijzelf of je kind een onrustig hoofd heeft. 

Als we wandelen, dan zien we altijd wel wat. Dit keer waren de luchten prachtig dreigend. Héél mooi! Ik ging helemaal op in het fotograferen. Alleen had ik daardoor niet op tijd gezien dat de dreigende wolken onze kant op kwamen. De miezer ging na tien tellen over in regen en de regen werd een regelrechte hoosbui. Rennen had geen zin. 

We sopten gillend de weg af. Het was lang geleden dat ik zó nat ben geregend. Wat een intens iets is dat toch. Zoon was tot op zijn ondergoed nat (geen waterdichte jas aan) en mijn spijkerbroek was zo nat geworden dat het water via mijn broek in de verder waterdichte schoenen liep. Ik liep echt te soppen. 

Ik had er bepaald dejavu's van. Het lijkt soms of je vooral als puber zo nat regent. 

Reacties

  1. Haha grappig. Vind ik dan.... als je toch weer naar huis gaat vind ik het soms wel eens heerlijk verfrissend, voor je hoofd, om zeiknat te regenen :) (misschien heb ik ook soms een te vol hoofd ;) of vind ik de kracht van de natuur gewoon machtig mooi)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Heel erg nat regenen in een hoosbui heeft gewoon wel wat. Vooral als je daarna iets droogs aan kunt trekken 😉

      We hebben er zeker van genoten.

      Verwijderen
  2. Soms heb je inderdaad van die regens die je doordrenken tot op het bot! Je kunt zo hard niet rennen naar huis, of je wordt doorweekt. Het heeft ook wel iets inderdaad.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Stuur een bericht

Populaire posts