Hoe lang kun je afstand houden?
In het begin van de coronacrisis was ik heel precies met afstand houden. Met mijn ouders wandelde ik op anderhalve meter en ik kwam bij niemand binnen. Dat voelde heel verstandig. Sowieso: we moesten het coronavirus verslaan dus Hállo! Afstand houden!
Onlangs zag ik mijn ouders weer. Het corona gedoe loopt inmiddels al een half jaar en ik merk dat die afstand steeds moeilijker wordt. Mijn moeder heb ik nu al een half jaar niet geknuffeld. Mijn móeder! En ook mijn beste vriendinnen krijgen een zwaai in plaats van een kus.
We spreken buiten af, maar ongemerkt kom ik steeds dichterbij. Ik loop niet meer op anderhalve meter afstand van mijn ouders. En ook als ik zit, dan zit ik dichterbij.
De moeder van zoon zijn vriendinnetje vroeg me laatst binnen. Pas toen ik zat bedacht ik me dat ik binnen zat en dat we eigenlijk te dicht bij elkaar zaten. Ik besloot te blijven. Ook haar had ik al maanden slechts oppervlakkig gesproken, wat niet alleen voor mij een gemis is. Doordat zij slecht Nederlands spreekt, is haar sociale kring klein. Het werk wat ze voor haar uitkering moet doen is opgeschort. En ik had het gemist om bij te praten, om samen koffie te drinken terwijl de kinderen spelen.
Ondertussen krijgt de man een lift van een collega als ik de auto nodig heb. Beiden dragen echt geen mondkapje. Ze werken immers de hele dag al samen in één (al dan niet goed geventileerde) ruimte.
En de kinderen.. tja... dochter gaat ook gewoon weer naar school. De tafels staan niet tegen elkaar aan, maar voorkom maar eens dat kinderen elkaar aanraken. Ook bij familie is het voor de kinderen niet te doen om afstand te houden. Het lukt hen (en de familie) simpelweg niet.
Met het uitzicht op een mogelijke tweede golf en alle verkoudheden die dochter (en wij!) deze winter ongetwijfeld nog gaan krijgen zie ik het eerlijk gezegd niet zitten om nu maar door te blijven gaan met die eeuwige afstand.
En dit om één simpele reden: het is niet te doen. Het is niet te doen om een jaar afstand te houden van iedereen buiten het gezin.
Hoe ga jij om met dit dilemma?
Gelukkig hoeven kinderen tot 12 jaar geen afstand te houden. Niet van elkaar en ook niet van volwassenen.
BeantwoordenVerwijderenOh ja da’s waar. Met die adviezen die steeds wisselen ben ik het soms even kwijt....
VerwijderenMijn langste gesprek afgelopen MAAND was bij een collecte..ik zei alsjeblieft en de dame met collectebus zei dankjewel.
BeantwoordenVerwijderenIk mis gesprekken...ik ben eenzaam. En hoewel de oude buur die zwak oud en fragiel is door die eenzaamheid van de coronatijd drie keer per dag iemand over de vloer heeft omdat ze zo "zielig" is...is het bij een niet ziek uitziend iemand dus not done aandacht te geven. Maar ik ga echt kapot van eenzaamheid.
Probeer eens of je via bijvoorbeeld het maatjes-projekt van Humanitas iemand kan vinden om mee te praten. Gewoon contact opnemen met een Humanitas in jouw omgeving.
VerwijderenDan is het wel heel stil. Dat lijkt me ontzettend moeilijk. Zijn er contacten die je aan kunt halen? Wandelen op afstand, bellen... Ik hoop voor je dat je een oplossing vind.
VerwijderenEerlijk? Thuis komt bijna nooit iemand. Maar áls er iemand komt dan houden we echt geen anderhalve meter afstand. Dat is gewoon niet normaal. De overheid wil ons doen geloven dat dat normaal is. Ik kan het niet en gelukkig de visite ook niet.
BeantwoordenVerwijderenNeemt niet weg dat ik overigens buiten mijn eigen huis wél de regels volg puur omdat het moet.
Binnen anderhalve meter afstand houden is naar mijn ervaring ook niet te doen.
VerwijderenIk hou gewoon nog steeds anderhalve meter afstand. Ik vind het prima te doen en moeilijk tegelijkertijd. De enige keer dat ik geen afstand hield, was om een vriendin te knuffelen die heel erg ziek was (kanker). Zij overleed een week later.
BeantwoordenVerwijderenMet iedereen (behalve mijn partner) hoe lief of dierbaar ook, hou ik verder gewoon, normaal, afstand. Niet omdat ik dat moet van de overheid, maar omdat ik er van overtuigd ben dat het een gezonde afstand is.
Die anderhalve meter lijkt inderdaad te helpen. Hier spreek ik dus niet binnenshuis af. Deze winter wordt het echter wel lastig. Mijn ouders een half jaar niet zien vind ik een no-go. En in november wandelen / met de ramen open binnenshuis zitten wordt ook lastig.
VerwijderenIk blijf ernaar streven om netjes 1,5 afstand te houden. Ook al is het inderdaad niet altijd eenvoudig.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het lastig. De kinderen mogen alles weer onderling. Opa en oma knuffelen hen, ook als dat van mij niet mag.
BeantwoordenVerwijderenPuber zit weer met zijn vrienden in de klas, zonder afstand.
Ik denk dat het vooral met klachten belangrijk is afstand te houden. Ik raak niemand aan en probeer van andere volwassenen afstand te houden.
Maar ik ben wel naar een bruiloft geweest. Daar was het voor sommigen moeilijk om vol te houden. Ook dan zie je dat bubbels van familie ontstaan, die onderling geen afstand houden, maar wel van anderen.
Dat Belgische systeem is zo gek nog niet.
Wees blij dat je niet in België woont, een heleboel onlogische en gekke maatregelen. De mensen hier worden bang gemaakt, al 6 maanden corona nieuws tot in den treure. Mondmaskerplicht in de klas als je zit, op café en restaurant als je rechtstaat. Bubbels van 5 met je naasten en een bubbel van 10 elders. bubbel, het nieuwe normaal, mondkapje enz ik kan het niet meer horen.
VerwijderenThuis blijven bij klachten is wel een belangrijke regel ja. Ik ben wel benieuwd hoe het zal gaan met de kinderen die gewoonlijk de halve winter verkouden zijn.
VerwijderenOf de Belgische bubbels handiger zijn vraag ik me af. Kinderen geven van alles door, ook aan opa en oma.
Ik kijk telkens naar de situatie en tast een beetje af hoe de ander er in staat en hoe ik me er zelf bij voel.
BeantwoordenVerwijderenNee, ik denk ook niet dat het vol te houden is om een jaar lang mensen op 1,5 afstand te houden. Vraag me ook af of dát wel gezond is.
Bij mensen die ik niet ken, dus in winkels etc, probeer ik het wel, maar thuis en met vrienden doe ik het niet. Zolang zij niet niesen, hoesten of anderszins verschijnselen hebben die bij corona zouden kunnen horen vind ik het niet nodig om zo panisch te doen. We hebben geen grote bijeenkomsten, als er visite komt zijn het nooit meer dan 2 personen. Verder geef ik geen handen aan collega's etc en ben ik over het algemeen redelijk voorzichtig.
BeantwoordenVerwijderenKlinkt ook logisch Stella. Op deze manier is het ook nog wel even uit te houden vermoed ik.
Verwijderen