Corona: Oei een mens!


Het is toch vreemd hoe in een paar weken heel de wereld kan veranderen. Niet omdat de buitenkant anders is, maar vanwege een onzichtbaar virus wat rondwaard.

De huizen, het landschap en de lucht zien er nog allemaal hetzelfde uit, alleen wij zijn in korte tijd veranderd. 

Sinds een paar dagen kom ik weer buiten. Het ellendige gehoest is weg, dus loop ik regelmatig weer even een rondje door ons prachtige Zeeuwse landschap. Niks aan de hand. Tot ik in de verte iemand aan zie komen. 'Oei een mens!' hoor ik mezelf denken. Ik en de ander naderen elkaar omzichtig. Ik zorg dat ik het eerste bij het punt ben waar je over het hek heen kunt klimmen. Dan ontwijk ik de ander door de dijk af te lopen. We knikken wel naar elkaar, maar er zit toch een bepaalde spanning op. 

Naar de oude buurman durf ik alleen nog te roepen vanaf een meter of 10 afstand. Ook hij komt niet dichterbij. Helaas doen zijn oren het niet zo goed meer, dus zijn de gesprekken kort met een vriendelijke zwaai ten afscheid. 

Het gekke is hoe gewoon dit alweer is. Hoe 'social distancing' de norm wordt. Ik hoop maar dat dit de norm niet blijft. Voor mezelf niet, maar vooral voor mijn kinderen niet. 

Angst voor nabijheid maakt de wereld maar kaal. 


Reacties

  1. De lúcht ziet er nog hetzelfde uit??? Echt niet, kijk maar eens hoe mooi de lucht is zónder vliegtuigstrepen!! Veel blauwer dan blauw was het de afgelopen dagen. De rust op straat en in de lucht vind ik een prettige bijkomstigheid, het zou fijn zijn als we dat na de crisis vast kunnen houden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hier maakt het niet zoveel uit denk ik :-)

      Ik hoor wel minder sportvliegtuigjes - hoewel een enkeling kennelijk toch nog het luchtruim kiest

      Verwijderen
  2. Ongezellig en ongemakkelijk die afstand. Samen wandelen met een vriendin, gaat niet meer. Bij m'n ouders op de koffie, mag niet meer. Na de kerkdienst bij elkaar koffie drinken, kan niet meer.
    We lopen met grote bogen om elkaar heen. Bah.
    Maar we houden ons er maar aan.
    Vind het wel sneu voor kleuterdochter en peuterzoon die in deze periode jarig zijn. Een verjaardag zonder visite en trakteren. Ik denk dat ik maar wat extra cadeautjes voor ze koop. Ik weet nog niet precies.
    Groet, Yvonne D

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ongezellig en ongemakkelijk beschrijven het goed Yvonne!

      Dat van die verjaardagen is jammer. Dochter heeft haar verjaardag ook niet gevierd voor de familie (dat was voor de 'Social Distancing' hoor, ik was gewoon ziek en daarna kwam de Corona goed op gang...).

      Je zou kunnen vragen of familie wat leuks opstuurd. En / of beeldbellen om hen toe te zingen. Is ook leuk.

      Ach.... het blijft behelpen he. Hopelijk lukt het je om er een leuke draai aan te geven.

      Verwijderen

Een reactie posten

Stuur een bericht

Populaire posts