De balans in een relatie

De reacties op mijn blogje van gisteren hebben me tussen alle bedrijven door aan het denken gezet. Moet ik mijn man beter africhten? Ruzie maken over was die in de wasmand moet? Staken met het doen van de was?

Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken. 

De reden daarvoor is, dat die was voor mij geen punt is. Ja ik verbaas me er nog regelmatig over hoe dingen soms werken bij die man van mij. Want hij is anders dan ik. 
Net zoals ik anders ben dan hij. En dat is juist goed. Want ik ben al met mezelf, daar hoef ik er niet nog precies zo eentje van bij want dat is saai - want te voorspelbaar. 

Na zo'n twintig jaar samen leven zie ik oplossingen vaak eerder in de afweging of er voor mij een knelpunt is, en zo ja: wáár die dan zit - om daar dan wat mee te doen. En dus laat ik die man van mij fijn bourgondisch wezen, maar hebben we wel allebei een eigen rekening. Moet hij maar zien of hij zijn was in de wasmand gooit, maar was ik alleen wat er in de wasmand ligt. 

En ben ik innig dankbaar dat hij eigenlijk nooit moppert of klaagt over de dingen waarin ik anders ben. 

Want hij lacht lief als ik opgetogen verhaal van een besparing - ook al heeft hij daar weinig mee. De regel wie kookt hoeft niet af te wassen geldt meestal alleen voor mij (want ik heb een hekel aan de afwas....) en zitten hij en zoon onverstoorbaar in de auto terwijl ik op het moment van vertrek nog drie keer terug naar binnen moet (want ik vergeet altijd wel wat), zodat we ons uiteindelijk moeten haasten om nog op tijd te zijn.


Iedere ander heeft zijn of haar lastigheden en binnen een relatie heb je het daar (tot een bepaalde hoogte natuurlijk) maar mee te doen. Dan kun je elke keer gaan zuchten als je man zijn sokken (verkeerd om natuurlijk ;-)) rond laat slingeren, of je mikt ze in 1 seconde in een mand en kijkt naar wat hij wel doet en is, in plaats van wat hij niet doet en is. 


Zolang er dan aan de positieve kant genoeg valt te zien, dan zit het wel goed. 
En die sokken... tja ... 

Reacties

  1. Zo'n balans is essentieel voor een relatie.
    Zo vullen jullie elkaar goed aan.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jullie zijn 2 verschillende mensen en met 2 verschillende eigenaardigheden.
    Dat zal nooit veranderen of je moet jezelf wegcijferen.
    Dit maat het zo fijn in een relatie omdat je zo verschillend zijn kun je altijd wat van de ander leren.
    Zelf broer of zussen zijn verschillend.....mooi toch!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ben er van overtuigd dat hier ook veel relaties op stuk lopen, dat we elkaars (on)hebbelijkheden niet accepteren. Er zijn ook dingen bij mijn man die ik nooit zal begrijpen. Zijn absoluut geen tijdsgevoel hebben bijvoorbeeld. Of dat ie niet kan plannen. Daar kan ik mij de hele dag aan gaan lopen ergeren, of ik maneuvreer daar fijn omheen. Ik kies voor het laatste want ik vind 'm gewoon veel te leuk.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat soort dingen bedoel ik inderdaad. Eromheen maneuvreren is een mooie omschrijving.

      Verwijderen
  4. heel herkenbaar :) soms loop ik me op te winden om dingen maar aan de andere kant is t soms gewoon makkelijker om die dingen dan toch maar zelf te doen (knopen van spijkerbroeken dicht en idd sokken uit elkaar halen :p of het aanrecht opruimen nadat hij heel lief een ontbijtje op bed heeft gemaakt ;) ) idd kijken naar wat hij wél doet!! en vragen als je wil dat hij iets doet ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat is precies hoe ik er naar kijk. Zolang de positieve punten groter zijn dan de ergernissen over de was, gaat het toch prima.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ah wat lief. En precies dat. Ik denk, of weet wel zeker dat de man van mij ook onhebbelijkheden accepteert zonder erover te klagen. Dat is het he, we denken vaak dat we zelf perfect zijn en vallen over de kleinste dingen van anderen. Een sok oprapen kost mij precies 2 seconden, ruzie maken een half uur en ons beider humeur voor een paar uur....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Zo is het gewoon. Accepteren en er verder niet moeilijk over doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zo is het gewoon. Accepteren en er verder niet moeilijk over doen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Stuur een bericht

Populaire posts