Zorgen om een ander kind

Gisteren was het vriendinnetje van zoon nog een middagje over de vloer. Expres zo gepland, omdat zoon straks een paar daagjes weg is en vriendinnetje dan waarschijnlijk alle dagen thuis binnen zit.

Er werd leuk gespeeld en zoon trok op een gegeven moment een spelletje uit de kast. 'Ik kan geen spelletjes.' verklaarde vriendinnetje. Enig navragen leerde dat ze nog nooit een spelletje had gespeeld. We ruilden vier op een rij toen maar even om voor memory, wat al een behoorlijke uitdaging was.

Samen met vriendinnetje haar slechte grove motoriek en het gegeven dat ze nooit ergens komt (behalve thuis en misschien eens in een winkel) begin ik me nu toch echt een beetje zorgen te maken.

Vanwege een taalprobleem en een heel andere cultuur is het echter lastig om dit met haar moeder te bespreken (voor zover dit soort dingen niet altijd al lastig zijn).

Wij nemen het meisje af en toe eens mee naar een speeltuin en spelletjes kan ik ook best vaker uit de kast halen. Maar moet ik hier nou verder nog wat mee? School zie ik er niet zo snel iets mee doen als niemand er iets over zegt. Maar ja... ik wil ook moeder niet passeren. Overigens is er iemand van vluchtelingenwerk betrokken bij het gezin - hoewel de contactpersoon nogal eens schijnt te wisselen.

Wat zouden jullie doen? 

Reacties

  1. Ik zou contact opnemen met vluchtelingenwerk zodat zij iemand inschakelen om het gezin te helpen om 'n plekje in onze maatschappij te vinden zodat ze niet vervreemden van de wereld waarin ze nu leven. Het meisje kan in ontwikkeling een achterstand oplopen (bij onze kinderen vergeleken) wat totaal niet nodig is!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mijn (student) nichtje leest voor in een allochtoon gezin. Ik weet dat dit erg gewaardeerd wordt. Na een jaar kreeg ze een ander gezin toegewezen maar ze is het ook bij het oude gezin blijven doen. Het contact met de kinderen werd vanuit de kinderen erg gewaardeerd en moeder pikte met het voorlezen het nodige er van mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. De meeste steden kennen inderdaad een voorleesproject.Laag drempelig en de ''opbrengst'' is hoog op alle vlakken.
    Jij moet niet te veel doen, wees het veilige plekje voor dit meisje dat je nu bent.Blijf op deze weg verder gaan met af en toe extra aandacht voor een spelletje.Je bent al waardevol bezig voor dit meisje.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zoiets gaat je echt aan het hart. Ik zou ook graag meer willen doen voor mensen waarvan ik zie dat ze het moeilijk hebben. Maar ik heb ook de zorg voor mijn eigen gezin en familie. Blijft lastig.
    Ben het eens met SAN hierboven. Zelf denk je dat je niet veel doet, maar in hun ogen is dit vast al veel.
    Ook die andere suggesties zoals leesprojecten zijn heel zinvol.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik zou dit aan de juf/school doorgeven. Want dit duidt tochop een ontwikkelingsachterstand. Als de school dit ook herkent is er wellicht expertise en ervaring om het meisje te helpen.
    Misschien dat de ouders meer van school aannemen dan van jou.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik zou dit aan de juf/school doorgeven. Want dit duidt tochop een ontwikkelingsachterstand. Als de school dit ook herkent is er wellicht expertise en ervaring om het meisje te helpen.
    Misschien dat de ouders meer van school aannemen dan van jou.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik heb een nare jeugd gehad, en ben nog steeds erg dankbaar voor de twee vriendinnetjes en hun ouders die de hele schooltijd "er waren". Ze deden niets speciaals, alleen "er zijn". Een kopje thee uit school met een koekje, een boswandeling, mee naar het zwembad, zelfs een boterhammetje mee-eten was al een bijzondere en fijne ervaring. Je hoeft niets, je moet niets, gewoon er zijn is genoeg.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. In eerste instantie zou ik denk ik contact zoeken met school en met de contactpersoon van vluchtelingenwerk.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Gewoon 'er zijn' lijkt me genoeg. Misschien een keer de moeder uitnodigen en met de kinderen een spelletjesmiddag houden?
    Op de kleuterschool van mijn jongste hebben ze eens per maand een spelletjesochtend, waarbij volwassenen welkom zijn. Dit, omdat ze erachter kwamen dat kinderen inderdaad geen bordspelletjes meer spelen, alles gaat op de tablet....

    Siebrie

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Stuur een bericht

Populaire posts