School gedoe en non-keuzes
Het gedoe met zoon en school loopt nog steeds door en dat maakt onze huiselijke balans (en mijzelf) nogal onrustig. En als ik pieker, komt er niets op papier (of op het blog)
Het denkproces is nog steeds in volle gang overigens, dus dan maar even een stukje over het gedoe.
Deze week had ik een gesprek op school over mogelijke handvatten voor school, met de vraag of ze de groep gaan splitsen. Dat laatste is niet het geval, dus zoon blijft (als we hem hier op school houden ) in een groep zitten met 34 kleuters, oplopend tot de 40.
De enige opties op deze school zijn dus veranderingen in de aanpak van zoon.
De vaste wekelijkse activiteit buiten de klas was er al afgehaald en dat scheelde een paar dagen driftbuien de afgelopen week - hoewel het ook een paar keer mis ging - dus genoeg is het niet. Verder heb ik het verzoek gedaan om bij afwijkende activiteiten buiten de klas dit in ieder geval achteraf te melden (kennelijk weet de juf dit niet altijd vooraf? Lekker duidelijk voor zoon ook...), zodat we kunnen checken of mijn vermoeden dat dit de grootste stressoor (naast de grootte van de groep) is.
Verder heb ik gemeld dat we hem met regelmaat een dag thuis gaan houden. Daar kwam natuurlijk wat gepruttel op terug, maar wettelijk mag je een kind tot zijn zesde 5 uur per week thuishouden, míts je het meld bij het schoolhoofd. Als het schoolhoofd toestemming geeft mag je een kind tot 6 jaar 10 uur per week thuis houden (daar gaan we het binnenkort nog even over hebben).
Daarbij: wat is het nut om zoon alle dagen op school te zetten als hij het niet trekt door de grootte van de groep? Een beetje verplicht overprikkeld raken of zo... Léért een kind daar wat van?
Met gisteren drie driftbuien (in oplopende heftigheid gedurende de dag) was ik er gisteravond moe van en verdrietig. Want in een groep met een normale grootte zou zoon gewoon goed kunnen functioneren. Functionéerde hij ook goed. En hadden wij een blij kind thuis. Wel een pittig kind met wat handvatjes, maar desalnietemin een gelukkig kind. Dat is er de laatste tijd wel af.
En nu moeten we dus een kind met een grote kwetsbaarheid voor verandering en hechting waarschijnlijk over gaan plaatsen naar een andere school en gastouder. Met als extra complicatie dat één van ons bij de opbouw tijd vrij zal moeten maken om bij zoon aanwezig te zijn in de klas.
Met de opbouw bij deze gastouder en school zijn we zeker twee maanden bezig geweest. En hóp alle moeite naar de ratsmode. Omdat een school dan wel in naam alle kinderen toe moet laten, maar in de praktijk niets aanpast.
En ik weet het echt even niet: alle mogelijke handvatten inzetten en zoon houden waar hij zit, met een hele fijne gastouder, op een school waar hij wat vriendjes en vriendinnetjes heeft, maar waar de grootte van de groep echt slecht is voor zijn psychisch welbevinden. In de hoop dat het volgend jaar beter gaat.
Of overstappen (als we een school met betere condities kunnen vinden dan), met de onzekerheid dat we niet weten of het daar gaat klikken met nieuwe juf en gastouder en de belasting voor zoon dat hij weer aan allemaal nieuwe mensen moet hechten + de belasting voor ons om de opbouw zorgvuldig te doen.
Eigenlijk zijn het twee non-keuzes. En ik ben er beroerd van.
Wordt vervolgd.
Het denkproces is nog steeds in volle gang overigens, dus dan maar even een stukje over het gedoe.
Deze week had ik een gesprek op school over mogelijke handvatten voor school, met de vraag of ze de groep gaan splitsen. Dat laatste is niet het geval, dus zoon blijft (als we hem hier op school houden ) in een groep zitten met 34 kleuters, oplopend tot de 40.
De enige opties op deze school zijn dus veranderingen in de aanpak van zoon.
De vaste wekelijkse activiteit buiten de klas was er al afgehaald en dat scheelde een paar dagen driftbuien de afgelopen week - hoewel het ook een paar keer mis ging - dus genoeg is het niet. Verder heb ik het verzoek gedaan om bij afwijkende activiteiten buiten de klas dit in ieder geval achteraf te melden (kennelijk weet de juf dit niet altijd vooraf? Lekker duidelijk voor zoon ook...), zodat we kunnen checken of mijn vermoeden dat dit de grootste stressoor (naast de grootte van de groep) is.
Verder heb ik gemeld dat we hem met regelmaat een dag thuis gaan houden. Daar kwam natuurlijk wat gepruttel op terug, maar wettelijk mag je een kind tot zijn zesde 5 uur per week thuishouden, míts je het meld bij het schoolhoofd. Als het schoolhoofd toestemming geeft mag je een kind tot 6 jaar 10 uur per week thuis houden (daar gaan we het binnenkort nog even over hebben).
Daarbij: wat is het nut om zoon alle dagen op school te zetten als hij het niet trekt door de grootte van de groep? Een beetje verplicht overprikkeld raken of zo... Léért een kind daar wat van?
Met gisteren drie driftbuien (in oplopende heftigheid gedurende de dag) was ik er gisteravond moe van en verdrietig. Want in een groep met een normale grootte zou zoon gewoon goed kunnen functioneren. Functionéerde hij ook goed. En hadden wij een blij kind thuis. Wel een pittig kind met wat handvatjes, maar desalnietemin een gelukkig kind. Dat is er de laatste tijd wel af.
En nu moeten we dus een kind met een grote kwetsbaarheid voor verandering en hechting waarschijnlijk over gaan plaatsen naar een andere school en gastouder. Met als extra complicatie dat één van ons bij de opbouw tijd vrij zal moeten maken om bij zoon aanwezig te zijn in de klas.
Met de opbouw bij deze gastouder en school zijn we zeker twee maanden bezig geweest. En hóp alle moeite naar de ratsmode. Omdat een school dan wel in naam alle kinderen toe moet laten, maar in de praktijk niets aanpast.
En ik weet het echt even niet: alle mogelijke handvatten inzetten en zoon houden waar hij zit, met een hele fijne gastouder, op een school waar hij wat vriendjes en vriendinnetjes heeft, maar waar de grootte van de groep echt slecht is voor zijn psychisch welbevinden. In de hoop dat het volgend jaar beter gaat.
Of overstappen (als we een school met betere condities kunnen vinden dan), met de onzekerheid dat we niet weten of het daar gaat klikken met nieuwe juf en gastouder en de belasting voor zoon dat hij weer aan allemaal nieuwe mensen moet hechten + de belasting voor ons om de opbouw zorgvuldig te doen.
Eigenlijk zijn het twee non-keuzes. En ik ben er beroerd van.
Wordt vervolgd.
Getverderrie. Dat zijn vervelende dingen. Ik merkte zelf ook goed aan de kinderen dat 28 kinderen + een half overspannen juf ze kribbig en kortlonterig maakte. Dat liet ze op school niet zien maar thuis wel.
BeantwoordenVerwijderenMisschien heb je er niets aan als tip maar met dat zoveel uren thuis mogen blijven haal je je misschien ook weer gezeur op de nek want het mag wel maar blij zijn ze er niet mee. Hem gewoon af en toe een dagje of twee ziekmelden: geen haan die er naar kraait. Mits het niet al te stelselmatig gebeurt. Maar dat is uit eigen ervaring ;)
Echt heel vervelend als je weet dat het wel goed zou gaan in een kleinere groep. 34 kinderen, dat gaat toch ook nergens over. Dat kan je alleen handhaven door dingen niet te zien of door zeer strenge regels. Aandacht voor het kind zelf is dan nihil denk ik. Triest.
Wat je ook besluit, ik wens je veel wijsheid. Merk in mijn omgeving wel dat veranderen van school vaak een goede verandering is. Jouw zoon is ook nog niet op een leeftijd dat hij zich zo hecht aan vriendjes en klasgenootjes... toch?
Zoon heeft al te vaak afscheid moeten nemen, dus het is geen lichte keuze. Hij is ook geen allemansvriend. De kinderen waar hij bevriend mee raakt, daar blijft hij ook bevriend mee, hoewel ze dan wel minder interessant worden als ze dan in een andere klas zitten. Dus misschien valt het inderdaad mee.
VerwijderenIk ga eerst maar eens kijken en praten op twee andere scholen en hoop tot een wijze beslissing te komen.
Zoon gaan we waarschijnlijk wekelijks één dag thuis houden, dus ziek melden gaat 'm niet worden. Gelukkig ben ik niet bang voor een beetje gezeur ;-)
Er moeten toch meer ouders/kinderen zijn die moeite hebben met de grootte van de groep ? Nu woon ik wel in België, maar er is toch écht een maximum aantal leerlingen per klas toegelaten hoor ... zou dus nog eens verder ( hogerop ? ) informeren ivm het opsplitsen van de groep. ... succes verder ...
BeantwoordenVerwijderenWettelijk is er in Nederland geen wettelijk maximum qua aantal kinderen in de klas. Er is wel een maximum voor het aantal kinderen per school, maar dat wordt berekend met het aantal m2, niet met het aantal kinderen per juf.
VerwijderenIk zit wel te denken aan een klacht richting het schoolbestuur.
Wat heftig zeg! Wij worstelen ook met school, de oudste in net begonnen en we hadden verwacht dat hij het heel leuk zou vinden, maar hij vindt er niks aan, de juf doet nauwelijks iets, hij voelt zich niet thuis en van een lief, tevreden jongetje is hij na twee weken verandert in een agressief, verdrietig kind... Pfff! Het zal ook met wennen te maken hebben, maar wij worstelen enorm met de vraag; hoelang kijk je dit aan? Eerst maar eens een gesprek met de juf :(
BeantwoordenVerwijderenSterkte met jullie keuze, het is niet niks! En 34 kinderen, jeetje... Dat is toch ook niet normaal?! Hier ook grote groepen, ik vind dat helemaal niks.
Wat jammer dat je zoontje zich niet thuis voelt op school. Het is naar als je je kind zo ziet worstelen met iets waar je persoonlijk weinig aan kunt veranderen.
VerwijderenHopelijk levert het gesprek met de juf wat op. Niet te lang aanmodderen hoor. Hier vind ik het jammer dat we niet eerder zijn weg gegaan bij deze school.