Onzichtbare kwetsbaarheid

Gisteren maakten scholen lawaai voor het Liliane Fonds, om aan de bel te trekken voor het recht op onderwijs van ieder kind. En hoewel ik dergelijke fondsen en initiatieven een warm hart toedraag (ieder kind hééft recht op onderwijs) irriteert deze actie mij een beetje.

Ieder kind heeft recht op onderwijs. Maar ik stond net als vorig jaar aan het begin van de schooldag met een huilend kind in mijn armen vanachter het glas naar de anderen te kijken omdat deze actie teveel prikkels en stress opleverde (want teveel herrie en helemaal buiten het vaste patroon). Waarmee het stressemmertje van zoon gelijk aan het begin van de dag al flink vol zat.

En ik zal vast niet de enige ouder zijn met een kind die hier last van heeft.


Dus hoezo is dit een goede actie voor 'Ieder kind heeft recht op onderwijs'?

Het is qua buitenwereld echt al lastig genoeg als je een kind hebt wat van binnen niet helemaal werkt als andere kinderen. Een onzichtbare kwetsbaarheid die maakt dat niet alle 'gewone' dingen gewoon kunnen. Keer op keer maar weer uitleggen hoe het werkt en pal staan als advocaat voor zoon omdat school (en de buitenwereld hier en daar) vindt dat hij 'het toch moet leren' (lees: dat hij precies hetzelfde moet kunnen en durven als de meeste andere kleuters).

Kinderen met een rugzakje moeten steeds meer naar het gewone onderwijs. Een onderwijs wat zich niet aanpast qua structuur, grootte van de groepen en kennis van kwetsbaarheid. En iedere ouder moet het maar voor zichzelf uitzoeken hoe ze met school de aanpassingen geregeld krijgen (of dus niet). En dan moet je ook maar net ouders hebben die dat kunnen trouwens.

En dus zijn het de kinderen en ouders die zich eindeloos aan moeten passen. Met dagen waarop er niets meer binnenkomt, omdat het stressemmertje steeds overloopt en dagjes vrij van school om bij te tanken. Met werktijden waar eeuwig mee gegoocheld moet worden en vervelend weg gaan omdat je weet dat je kind nog niet is bijgekomen van de stress.

En dan vraag ik mij af: hebben deze kinderen dan geen recht op onderwijs?
Geen recht op aanpassing van dat onderwijs zodat zij gewone lesdagen hebben zonder dat zij en hun ouders zich steeds aan moeten passen, over hun eigen grenzen heen.
Telt een beperking alleen als je het ziet of als het lichamelijk is?


En wie staat er pal voor deze groep kinderen, behalve hun ouders?





Reacties

  1. Ik snap je helemaal! Twee van mijn kinderen zijn mede hierom op het speciaal onderwijs terecht gekomen: het regulier onderwijs is enorm onrustig met allerlei projecten en fratsen. Het speciaal onderwijs zoals ik het heb leren kennen lijkt erg veel op hoe ik zelf les kreeg. Met structuur en rust.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vond het vroeger saai op school (ook heel gestructureerd onderwijs), maar zoon wens ik die structuur en rust toe.

      Of trouwens: projecten en dergelijke vind ik wel goed, maar gewoon in de klas niet allemaal van die uitzonderingsdingen heel de tijd.

      Verwijderen
  2. Ik snap het ook hoor, en heb mij daar ook altijd aan geërgerd toen mijn kinderen nog op de basisschool zaten. Waarom kan onderwijs niet gewoon weer onderwijs zijn, zonder allerlei extra activiteiten, uitjes en lesonderbrekingen. Allemaal goed bedoelde leukigheden, maar als ouders willen dat hun kind een uitje heeft kunnen ze dat toch gewoon buiten school doen? Onze zoon heeft alles het liefst ook "gewoon". Dochter leeft juist van uitje naar uitje, maar dat hoeft toch niet op school? Die overprikkeling in de maatschappij is inmiddels ook doorgevoerd in het onderwijs helaas.
    Groetjes, Jolanda

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi gezegd jolanda, ik ben het er helemaal mee eens

      Verwijderen
  3. Wij lopen ook altijd aan tegen de onrust op school. Het anders dan andere dagen. Voor veel kleuters leuk voor zoontje een drama. Gelukkig ben ik thuis en kan ik op school blijven hangen om zoontje te ondersteunen. Eventueel weer mee terug naar huis nemen, ook knutselochtende probeer ik aanwezig te zijn. En dan nog gaat het regelmatig weg. Zoontje heeft een prikkelverwerkings stoornis. Andere ouders bestempelen me vaak als over bezorgd maar die zien niet wat er thuis gebeurd als hij ontlaad.

    Zoontje heeft een keer een ontlaad moment gehad toen hij bij een vriendje te spelen was, gelukkig was ik toen mee, en de moeder van het vriendje wist niet wat ze zag. Zo iets had ze nog nooit meegemaakt. Ze had respect voor de manier hoe ik omging met zoontje aan de andere kant is hij nooit meer gevraagd om te spelen. En dat is zo dubbel. Er is begrip waarom ik zoontje bescherm voor de prikkels maar aan de andere kant is hij lastig en niet meer welkom. moeilijk.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn dat je van school erbij kunt blijven. Bij ons wordt daar dus moeilijk over gedaan. Ook over het thuishouden.

      Wel jammer zeg, dat je zoontje bij dat vriendje niet meer welkom is met spelen. Het lijkt me lastig, want wat moet je ermee als ouder?

      Verder gewoon blijven zorgen. Ik krijg de 'overbezorgde ouder' blik ook met regelmaat (vooral van school). Maar soms ook herkenning, van andere ouders die kinderen hebben waar dingen ook anders bij werken - zoals hier en dat is fijn.

      Dank je wel daarvoor.

      Verwijderen
  4. Jeetje wat vervelend en wat moet het frustrerend zijn...

    Is het niet mogelijk om op dit soort momenten met juf af te spreken dat jouw kind een (half) uurtje later komt? Natuurlijk zijn jullie je dan nog steeds aan het aanpassen, maar het lijkt me minder frustrerend dan een huilend overprikkeld kind....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Volgende keer gaat zoon ook niet meer. Het gaat me echter om het principe. Mijn kind - en al die andere kinderen die met een rugzakje op het regulier onderwijs zitten (moeten zitten!) hebben toch óók recht op onderwijs?

      Er zijn namelijk best vaak van dit soort dingen zijn onder schooltijd.

      Ik moet ook werken en dat komt echt in de knoop als ik met regelmaat later kom of eerder ga, wegens een dergelijke activiteit.

      Tel daarbij op dat ik met die grote groep zoon ook regelmatig een dagje thuis hou om bij te komen...

      Dus tweemaandelijkse uitstap (zoon thuis), bijkomdagen (zoon thuis), schoolreis (zoon thuis of ik mee), aankomst sinterklaas (idem), kerstfeest op school (idem) en weet ik veel wat er allemaal bedacht wordt. Er is minstens 2x per maand een iets.

      Verwijderen
  5. Ik begrijp dat ook niet. Op de oude school ook, alles moest met een enorme berg herrie, tot zo'n beetje de kerstmusical aan toe. Of een kleuterjuf die 's ochtends aan de kinderen vraagt of ze zo hard mogelijk 10-10-10 laat al je vingers zien, kunnen schreeuwen. Waarom in vredesnaam? Wat is er mis met het zachte, rustige, gedempte, aardige, vriendelijke, lieve en gezellige.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Niks! Ik ben voor! En dan lekker veel buitenspelen om al die energie kwijt te raken.

      Verwijderen
  6. Mijn kinderen gingen naar een streng christelijke school, ondanks dat we zelf niet van die kerk waren. De reden was, dat er op die school nog orde en gezag heerste en er kleine klassen waren. In de rij twee aan twee voordat de klas naar binnen gaat, stilte als de juf of meester dat vraagt, de juf/meester met de achternaam aanspreken, elkaar uit laten praten, geen blotebuikentruitjes voor de meisjes, elkaar helpen ipv pesten. Door dit strengere onderwijs redden mijn kinderen het net op regulier onderwijs.
    Ik zou het zo weer doen. Het was een goede school.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Sorry, ik had al twee keer een reactie gegeven maar weer verwijderd omdat ik niet wil kwetsen. Het is te gevoelig voor mij.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Ikke, ik zag je reactie en wilde even zeggen dat ik deze niet kwetsend vond. Begrijpelijk dat het gevoelig ligt. Heel veel sterkte gewenst.

      Verwijderen
    2. Dank je wel Nannie, doet me goed.

      Verwijderen
  10. Ook toen mijn kinderen klein waren, werd het hele schooljaar volgepakt met activiteiten door school. Ik werd er zelf nerveus van.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ook toen mijn kinderen klein waren, werd het hele schooljaar volgepakt met activiteiten door school. Ik werd er zelf nerveus van.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Stuur een bericht

Populaire posts