Hoe flexibel ben jij?

Deze week kreeg ik een opmerking van een (thuiswonende, kinderloze) collega over mijn gebrek aan flexibiliteit. 

Mijn flexibiliteit qua werk dan wel, want met mijn flexibiliteit in zijn algemeenheid is volgens mij niets mis. Alleen ben ik niet meer altijd beschikbaar / oproepbaar en inzetbaar. Iets wat ik vroeger wel was. 

Bezige bij
Ik was altijd een echte part-time workaholic. 
Vrijdag werken in plaats van donderdag? Geen probleem!
Even 40 uur in de week werken in plaats van 24? Tuurlijk! 
Een activiteit in de avond? In het weekeinde? Extra overwerken? Kon allemaal prima. 

Tót zoon kwam en tegelijkertijd de man zijn bedrijf steeds beter ging lopen. 

Werktijden en privé zijn sindsdien afgebakende blokken tijd, waar alleen bij zeer hoge noodzaak (zeer dringende kwestie op het werk, dan wel een echt ziek kind bij afwezigheid man) van wordt afgeweken. 

En dat wordt op het werk onhandig gevonden. 

Ondertussen ren ik me rot en wring ik me sommige weken in duizend bochten om ervoor te zorgen, dat zowel privé als werk zoveel mogelijk soepel doorlopen zonder dat ze elkaar merkbaar in het vaarwater zitten. Merkbaar voor de buitenwereld dan wel, want ík merk wel waar het knelt. 

Dan steekt zo'n opmerking over een gebrek aan flexibiliteit behoorlijk. 


Ben jij flexibel met je werk? 
En hoe ga jij om met knelpunten op dat vlak?

Reacties

  1. Ik word door collega's ook als niet flexibel gezien. Doordeweeks kan ik alleen maar diensten draaien die om kwart voor 9 beginnen, eerst moet ik mijn dochter naar school brengen. Mijn teamleider heeft er geen problemen mee, maar door sommige collega's wordt het als lui gezien, zo laat mogelijk willen beginnen. Maar het is nog niet verantwoord om dochter alleen over straat te sturen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is ook wat om dat als 'lui' te bestempelen. Ik snap heel goed dat je je kind niet alleen over straat wilt sturen.

      Verwijderen
  2. De tip die ik ooit kreeg: waarom denk je niet gewoon: wat ben je hatelijk en arrogant en zul je überhaupt moeite doen om verantwoording af te leggen aan zo iemand. Ik vertel mijn parttime collega's altijd (zij zijn namelijk net zo aan het in bochten wringen als jij) dat onze werkgever hun een parttime baan heeft gegeven met bijpassende contracturen (indeling over de week) en dat ik het hun goed recht vind om hier helemaal niet in te schuiven. Ik werk fulltime, maar ik ben minder flexibel geworden. Ik werk niet meer 's avonds en ben niet beschikbaar als ik vrij ben noch in het weekend. Uiteindelijk is het maar werk...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb mijn collega gezegd dat het klopt dat ik niet flexibel ben en dat dit voorlopig niet gaat veranderen.

      Want inderdaad: het is maar werk en dus geen reden om steeds maar met (de zorg voor) zoon te gaan lopen schuiven.

      Verwijderen
    2. Wat goed van je dat je je part-time collega's op die manier steunt.

      Verwijderen
  3. ik ben heel flexibel, juist omdat ik veel thuis ben. maar dat is als gastouder wel anders dan als werknemer ;) de meeste gastouders werken juist met vaste dagen/tijden/contracturen en zijn minder flexibel, juist omdat dat hen meer oplevert. logisch natuurlijk! alle flex aanvragen komen hierdoor snel bij mij terrecht ;) en ik heb sinds deze week pas mijn 1e kindje met vaste dag en tijd ;) maar alle kids kunnen eerderkomen, langer blijven, mee eten, een nachtje slapen, 1 blijft vaak tot 23.00 allemaal prima :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is wel heel flexibel! Fijn dat het kan. Het scheelt wel denk ik als je zelf tegelijkertijd ook de opvang voor je kinderen bent. Daar zit bij mij namelijk het knelpunt.

      Verwijderen
    2. snap ik.. maar hierdoor kunnen juist hun ouders ook weer flexibel zijn op hun werk ;) vader van 1 opvangkind heeft een kantoorbaan, maar is afhankelijk van vrachtwagenchauffeurs.. soms om16u al klaar, maar vaak eet zn dochter mee.. ;) hierdoor kan hij dus flexibel zijn! ;)

      Verwijderen
    3. Dat is inderdaad fijn. Ik heb gelukkig ook een flexibele gastouder. Er zitten alleen grenzen aan de flexibiliteit van zoon.

      Verwijderen
  4. Ik was ook altijd flexibel met een part-time baan en een gehandicapt kind enz enz. In plaats van 24 uur per week werkte ik er wel 40 of nog meer. Met burn-out tot gevolg. Ik ben na de reïntegratie op het werk naar een andere afdeling gegaan. En mijn leidinggevenden en collega's nemen mij tegen mijzelf in bescherming! Ik word op een gegeven moment gewoon naar huis gestuurd. Zo kan het dus ook.
    O ja, wat mij trouwens opvalt is dat de mensen die nooit iets meegemaakt hebben, (Collega woont nog bij zijn/haar ouders en heeft geen kinderen waar diegene zich zorgen om hoeft te maken) het minste empathie hebben en het hardst oordelen. Sterkte en je doet het goed! Zorg dat je niet omvalt want de littekens die je oploopt gaan nooit meer weg!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. 40 uur werken met een gehandicapt kind erbij lijkt me erg zwaar. Fijn dat je nu collega's hebt die ook voor jou zorgen.

      Op een burnout zit ik inderdaad ook niet te wachten. Ik kies er dan ook voor om niet flexibel te zijn waar dat niet gaat.

      Verwijderen
  5. Wat geeft haar het recht om zo te oordelen zeg. Alsof je iets verschuldigd bent omdat je geen privétijd meer met je lieve zoon en man wil opofferen voor je werk. Gaat ze lekker zelf in de weekenden werken, als ze het allemaal zo belangrijk vindt.
    Ik ben toen gestopt, ook omdat ik me constant voelde falen en als ouder en als werknemer. En ik doe dat ouder-ding dan toch liever goed, dan dat werknemer-ding. Een goede balans daarin... ik vind het een utopie.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi verwoord Valhalla. Mbt die balans: soms is die er, vaak ook niet. Ik zou het in ieder geval niet erg vinden om te stoppen met werken. Als het bedrijf van de man doorgroeit, dan kan dat waarschijnlijk ook wel.

      Verwijderen
  6. Ik wil niet graag meer werken, ik werk 30 uur, 2 weken 5 x 6 uur, 1 week 4 x 6 en 1 week 6 x 6. Alleen dag diensten. Ik woon in een achterstandswijk wijk en wil gewoon niet om 2330 naar huis reizen. Ik werk twee weekenden per maand, en als het echt niet anders kan doe ik een extra dienst in mijn week van 4 dagen. Omdat de diensten maar 6 uur zijn moet ik aardig wat dagen om 0700 beginnen om aan 30 te komen, plus het werk is me dan ook te zwaar, ik ben 50. Ik studeer ook voor HBOV (dual) dus ik vind het wel mooi zo. Ben verpleegkundige, en alleen(met hondje) en dan denken sommige van mijn collega's dat je wel altijd kan invallen. - Marjolein

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn dat je alleen dagdiensten kunt werken. Hoewel 6 dagen om 7 uur beginnen ook best pittig is. Tpisch he, datmensen voor anderen menen te kunnen bepalen wat er kan. En groot gelijk dat je als alleenstaande in een achterstandswijk niet midden in de nacht thuis wilt komen.

      Verwijderen
  7. Bij de geboorte van ons eerste kindje namen we de beslissing dat ik bewust thuisblijfmoeder zou worden om in te staan voor het huishouden en de opvoeding van de kinderen. Financieel was het een grote terugval omdat we vanaf toen moesten rondkomen met het gemiddelde inkomen van mijn man. Ik werk dus niet buitenshuis maar help heel vaak oudere familieleden en buren, sta indien nodig in voor de opvang van de kleinkinderen,.... allemaal gratis en voor niets. Soms heb ik de indruk dat, net omdat ik altijd thuis ben en volgens sommigen 'niets te doen' heb, iedereen van mij flexibiliteit verwacht en het ook maar normaal vindt dat ik altijd direct kan gaan helpen of inspringen als er hulp nodig is.Niet altijd even makkelijk vooral omdat ik heel moeilijk 'neen' kan zeggen als iemand hulp vraagt....
    Mijn man zit in de zorgsector en aangezien zijn collega's weten dat ik toch altijd thuis ben, dat onze kinderen het huis uit zijn, is mijn man de aangewezen persoon om aan te spreken als er uren moeten gewisseld worden. Tja, de collega's vinden dat, omdat wij geen kinderen meer thuis hebben en omdat ik toch niet werk, hij altijd maar klaar moet staan om uren van collega's over te nemen en voor hen in te vallen. Mijn man is ook zo'n goede ziel die bijna elke wissel 'aanvaardt' om zijn collega's te helpen. Heel vaak worden onze plannen opzij geschoven zodat hij uren van anderen kan overnemen om hen 'te depanneren'. Wij helpen graag anderen maar dat wordt heel vaak als normaal beschouwd om ten pas en ten onpas voor anderen klaar te staan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jullie familieleden, buren en collega's mogen blij zijn met jullie. Wel goed voor jezelf zorgen he. Soms worden dergelijke dingen meer gewaardeerd als je af en toe ook nee zegt.

      Verwijderen
  8. Mijn eerste reactie: lekker makkelijk, bij hotel mama en dan laten zien wat je allemaal voor je werk kan doen. Maar ik weet niets van deze collega, wie weet hebben ouders wel eel zorg nodig of is de collega heel actief voor vereniging of liefdadigheid. In ieder geval heeft de collega duidelijk geen beeld van jouw leven en de manier waarop je verschillende verantwoordelijkheden in evenwicht houdt.
    In mijn eigen leven is het zo dat ik nu met 50 me zwaarder belast voel dan toen de kinderen jonger waren. Ik werk meer, mijn partner kan niet veel in huis doen of belast worden, kinderen wonen nog thuis en (schoon)ouders hebben meerzorg en aandacht nodig. De tussengeneratie dus. Dat ik het bet zwaar zou vinden had ik vroeger niet verwacht eerlijk gezegd ;-) Iedere situatie heeft zijn eigen uitdagingen en iedereen draagt bij wat ie kan. Laat de collega maar kletsen en zwetsen, diens beurt komt ook nog wel

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Collega is een verantwoordelijk en lief mens. Ik denk alleen dat je dergelijke dingen pas echt goed snapt als je zelf kinderen hebt en een eigen huishouden draait. Jouw situatie klinkt ook best pittig. Elke fase heeft inderdaad zijn eigen uitdagingen. Een goede reden om in elke fase goed voor jezelf te zorgen.

      Verwijderen
  9. Probeer er maar boven te staan. Een ander kan niet voor jou bepalen wat je wel of niet kan.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Een rubber bandje of een elastiekje zijn heel flexibel, maar die is niet oneindig. En zo is het ook met flexibiliteit op de werkvloer. Wat mij wel opvalt is dat als er vanuit het management een positieve houding is ten opzichte van flexibel werken dit goed doorwerkt op de werkvloer. En met positief bedoel ik : meedenken met persoonlijke omstandigheden, duidelijke afspraken en helderheid over hoe roosters gemaakt worden. En inderdaad goed de grenzen van jouw elastiek bewaken! Janny

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Stuur een bericht

Populaire posts