'n consuminderig kind

Één van de dingen die ik zo vreselijk leuk vind aan zoon, is dat hij zo leuk kan spelen met slechts een paar eenvoudige attributen.

Als hij Frozen speelt is een velours kleedje zijn mantel, hij beplakte een diadeem met roze glitterstickers als kroon en mijn (grofgebreide, knalgroene) handschoen gaat door als de handschoen van Elza.

Verder is post hier een groot item. We knipten van karton al eens een brievenbus (= een stuk karton met een gleuf erin) en als je die op een schaal legt, dan is het gelijk een brievenbus. 

Zoonlief schrijft me op dit moment dagelijks brieven. Hij schrijft, knipt en stickert dat het een lieve lust is. Ik vond schattige stickertjes bij de Action die door kunnen gaan als postzegel, wat het nog echter maakt. Het aantal enveloppen heb ik teruggebracht tot twee per dag, anders loopt het teveel uit de hand. Maar ook daarmee komt hij een heel eind sinds hij doorheeft dat je de flap niet percé hoeft te lijmen, maar hem ook naar binnen kunt vouwen.

De brieven hergebruiken we ook: hij 'schrijft' mij (zijn woordenschat op papier bestaat uit papa, mama,  xxx en zijn eigen naam :-)) en ik schrijf hem op hetzelfde blaadje terug. Hele mooie bladen worden het, met tekeningen, letters en veel xxx'jes. 

En ik heb een innig tevreden kind, wat me nog maar eens een hartje stuurt. 


Mooi he, hoeveel speelplezier wat schrijfgerei, een setje stickers, twee enveloppen en wat aandacht geven (want de brieven moeten wel beantwoord worden natuurlijk)