Helft ziekenhuizen heeft nog geen contract met zorgverzekeraar
Het nieuwe systeem van het inkopen van zorg geeft niet alleen lastigheden voor "consumenten" (ben je eigenlijk wel een consument als je verplicht bent om iets aan te schaffen?). Ook ziekenhuizen en GGZ-instellingen worden horendol van het jaarlijks gesteggel over dbc's, vergoedingen en zorgplafonds.
Wie betaalt, bepaalt, alleen ligt de macht in dit geval niet bij degene die de zorgpremie betaalt, maar bij de zorgverzekeraar. Die zijn macht naar twee kanten uitspeelt. Of moet ik zeggen dat de macht bij de zorgverzekeraar lag? Het lijkt er namelijk op dat ziekenhuizen zich massaal steviger opstellen in de jaarlijkse onderhandelingen met de zorgverzekeraars. Wat vermoedelijk de reden is, dat de helft van de ziekenhuizen nog geen contract heeft met de zorgverzekeraars.
Alleen Menzis en CZ geven aan geen ziekenhuizen te zullen uitsluiten voor hun klanten - ook als de onderhandelingen (nog) niet rond zijn. Andere zorgverzekeringen willen hier (nog?) niet aan. Het is in ieder geval iets om rekening mee te houden bij de keuze van de zorgverzekeraar.
Persoonlijk vind ik deze verschuiving van macht een interessant fenomeen. Tot nu toe runde elke zorgverzekeraar namelijk zijn eigen toko en maakte rondom de wettelijke voorschriften zijn eigen regeltjes. Wel een vergoeding voor dit, maar niet voor dat. Wel in dit ziekenhuis, maar niet daar. En alleen hier als het zorgplafond nog niet bereikt is.
En richting ziekenhuizen en GGZ: geen geld voor behandeling X, wel voor Y, maar niet voor extra specialisaties, want dat doet ziekenhuis A al. Maximaal zoveel behandelingen van dit en anders krijg je het niet vergoed. Met allerlei speciale voorwaarden waar een instelling aan moet voldoen om geen strafkortingen te krijgen.
Hierin lijkt dus een lichte kentering te komen, hoewel de feitelijke macht hiermee nog steeds niet bij de werkelijke betaler (de klant) ligt.
Wat ik me afvraag: zou het nou (met de vergrijzing meegerekend) echt beter en goedkoper zijn dan het anders geweest zou zijn?
Wie betaalt, bepaalt, alleen ligt de macht in dit geval niet bij degene die de zorgpremie betaalt, maar bij de zorgverzekeraar. Die zijn macht naar twee kanten uitspeelt. Of moet ik zeggen dat de macht bij de zorgverzekeraar lag? Het lijkt er namelijk op dat ziekenhuizen zich massaal steviger opstellen in de jaarlijkse onderhandelingen met de zorgverzekeraars. Wat vermoedelijk de reden is, dat de helft van de ziekenhuizen nog geen contract heeft met de zorgverzekeraars.
Alleen Menzis en CZ geven aan geen ziekenhuizen te zullen uitsluiten voor hun klanten - ook als de onderhandelingen (nog) niet rond zijn. Andere zorgverzekeringen willen hier (nog?) niet aan. Het is in ieder geval iets om rekening mee te houden bij de keuze van de zorgverzekeraar.
Persoonlijk vind ik deze verschuiving van macht een interessant fenomeen. Tot nu toe runde elke zorgverzekeraar namelijk zijn eigen toko en maakte rondom de wettelijke voorschriften zijn eigen regeltjes. Wel een vergoeding voor dit, maar niet voor dat. Wel in dit ziekenhuis, maar niet daar. En alleen hier als het zorgplafond nog niet bereikt is.
En richting ziekenhuizen en GGZ: geen geld voor behandeling X, wel voor Y, maar niet voor extra specialisaties, want dat doet ziekenhuis A al. Maximaal zoveel behandelingen van dit en anders krijg je het niet vergoed. Met allerlei speciale voorwaarden waar een instelling aan moet voldoen om geen strafkortingen te krijgen.
Hierin lijkt dus een lichte kentering te komen, hoewel de feitelijke macht hiermee nog steeds niet bij de werkelijke betaler (de klant) ligt.
Wat ik me afvraag: zou het nou (met de vergrijzing meegerekend) echt beter en goedkoper zijn dan het anders geweest zou zijn?
Reacties
Een reactie posten
Stuur een bericht