Memoralia
Manlief zijn familie is een familie met memoralia.
Ik verbaas me soms omdat ik het niet ken uit mijn familie. Wij zijn niet van de frutsels.
ook niet van de verhalen trouwens (zo ben ik er nog steeds niet achter hoe mijn ouders elkaar ontmoet hebben - niet omdat ze daar geheimzinnig over doen ofzo: het verhaal dwaalt halverwege ergens af of ze worden het niet eens over hoe het nou ging - kortom: echt wáárdeloze verhalenvertellers bij ons in de familie).
De familie van de man heeft dat wel. De familieverhalen van voorouders worden nog steeds verteld. Maar ook de verhalen van toen de man klein was. Enkele verhalen gaan zelfs generaties terug. Net zoals sommige spullen: de oorkondes en het horloge van opa, handwerken en verzamelingen. Alles blijft zoveel mogelijk in de familie.
Nu is het ook een familie waar veel creatief talent zit, van hoog niveau. Een aantal tekeningen van tante hadden net zo goed foto's kunnen zijn en ook de minder realistische werken van haar zijn ronduit prachtig.
In onze familie zijn er minder woorden en spullen. Dingen moeten nut hebben en als ze dat niet meer hebben, dan gaan ze weg. Een insteek die ook ik bezig.
En toch kan ik die verhalen en memoralia van de man en zijn familie wel snappen, hoewel ik ze niet direct in huis hoef (haha!).
Het heeft iets van warmte en verbondenheid door de generaties heen.
Hoe kijk jij aan tegen memoralia?
Heb je ze zelf?
Ik verbaas me soms omdat ik het niet ken uit mijn familie. Wij zijn niet van de frutsels.
ook niet van de verhalen trouwens (zo ben ik er nog steeds niet achter hoe mijn ouders elkaar ontmoet hebben - niet omdat ze daar geheimzinnig over doen ofzo: het verhaal dwaalt halverwege ergens af of ze worden het niet eens over hoe het nou ging - kortom: echt wáárdeloze verhalenvertellers bij ons in de familie).
De familie van de man heeft dat wel. De familieverhalen van voorouders worden nog steeds verteld. Maar ook de verhalen van toen de man klein was. Enkele verhalen gaan zelfs generaties terug. Net zoals sommige spullen: de oorkondes en het horloge van opa, handwerken en verzamelingen. Alles blijft zoveel mogelijk in de familie.
 |
| Niet onze woonkamer gelukkig |
Nu is het ook een familie waar veel creatief talent zit, van hoog niveau. Een aantal tekeningen van tante hadden net zo goed foto's kunnen zijn en ook de minder realistische werken van haar zijn ronduit prachtig.
In onze familie zijn er minder woorden en spullen. Dingen moeten nut hebben en als ze dat niet meer hebben, dan gaan ze weg. Een insteek die ook ik bezig.
En toch kan ik die verhalen en memoralia van de man en zijn familie wel snappen, hoewel ik ze niet direct in huis hoef (haha!).
Het heeft iets van warmte en verbondenheid door de generaties heen.
Hoe kijk jij aan tegen memoralia?
Heb je ze zelf?
Ik kan ze wel waarderen! Zeker als er mooie verhalen aan kleven.
BeantwoordenVerwijderenHuisvlijt
Ik dacht het al :-)
VerwijderenIk heb er niks mee! Schoonfamilie gelukkig ook niet!!
BeantwoordenVerwijderenWij hebben ze zeker wel in huis, ware het alleen al om de historie van bepaalde spulletjes aan de kinderen te kunnen tonen/vertellen. Ja, wij houden er wel van, maar toch echt niet zoals op de foto.. ;o)
BeantwoordenVerwijderenEen paar dingen bewaar ik in doosje op zolder. En er staan ongeveer 5 dingen in de kamer.
BeantwoordenVerwijderenHerinneringen zitten niet in spullen maar in je hart en hoofd.
Mijn ouders zijn er nog met hun 90 en ik kan dus nog steeds vragen over vroeger en doe dat ook vaak. Ze waren bv ook bij de schietpartij op de Dam in 1945.
Voor mij zitten herinneringen ook niet in spullen inderddaad.
VerwijderenWat bijzonder dat je je beide ouders nog hebt op zo'n hoge leeftijd.
Oh ik vind zulke huiskamers als op bijgevoegde foto echt om van te genieten. Eerlijk waar. Ik zou best zelf zo willen en kunnen leven hoor. Net als de bohemien stijl in je huis. Geweldig! Ik kan mij echt vergapen en verlekkeren aan het zien van zulke kleurrijke en gezellige huizen.
BeantwoordenVerwijderenHoe ziet je eigen huis er dan uit Immie? (want nou wordt ik wel nieuwsgierig...)
VerwijderenNou, niet zoals op de foto en ook niet in bohemien stijl. Maar het is ook niet zo dat ik in een minimalistisch huis woon zonder spullen met herinneringen. Zo heb ik twee vitrinekasten vol staan met allerlei soorten konijnen beeldjes.Ik heb een mix van moderne, antieke en kringloopmeubels staan. Het is niet zo vol als op de foto en niet zo kleurrijk als in de bohemien stijl, maar wel heel persoonlijk ingericht met veel spulletjes die mij dierbaar zijn.
VerwijderenKlinkt gezellig :-)
Verwijderen