Afspraken en kabaal

Af en toe lijkt het alsof zoon twee keer zoveel afspraken heeft als wijzelf. Of misschien is het ook zo. Hij moest naar het consultatiebureau en nu dus ook naar de oogarts. Juf komt op huisbezoek, maar wil ik ook nog spreken zonder zoon erbij. Dan moet hij ook nog twee series prikken en dan vergeet ik vast nog het één en ander.

Ondertussen heeft de school ook nog een heel programma wat ik enigszins bij moet houden, omdat zoon niet zo goed tegen onverwachte / anders dan anders- dingen kan. Die zijn spannend voor hem. En als er teveel spannende dingen gebeuren, dan slapen we niet. En dus vertel ik hem dat er gym is vandaag en dat ze morgen heel veel herrie gaan maken omdat er ergens zieke kindjes zijn (het woord gehandicapt snapt hij nog niet). Zoon snapte ook niet waarom er herrie gemaakt moet worden voor zieke kindjes. Want dat is toch niet goed voor die kindjes? Als ik hem dan uitleg dat de kindjes waar het om gaat heel ver weg wonen, dan snapt hij het helemaal niet meer en eerlijk gezegd snap ik het ook niet zo goed.

Daarbij vraag ik me af hoe het zit met al die kinderen die niet zo goed tegen dit soort activiteiten kunnen. Kinderen met autisme, adhd, of kinderen die gewoon erg kwetsbaar zijn zoals onze zoon. Die hebben toch ook een beperking, zij het dan niet zichtbaar.

En waarom moeten zij dan hinder ondervinden van zo'n actie, die juist bedoeld is om aandacht te vragen voor het recht op onderwijs van kinderen met een beperking? Of tellen onzichtbare beperkingen en kwetsbaarheden niet mee?

Nou ja... het moge duidelijk zijn dat het nut van deze actie volledig aan mij voorbij gaat.
Misschien moeten we ons maar 'verslapen' morgen...