Nee zeggen


Of we nou wijzer worden met de jaren, dat weet ik niet.
We worden echter wel beter in 'nee' zeggen. En wat ben ik daar blij om!

Dit betekent dat we alle zooi waar familie vanaf wil, maar die ze niet weg willen gooien, niet meer aannemen (of we moeten het zelf echt mooi vinden) We slaan geen dingen meer op in de garage voor ooit, terwijl iemand het ook prima zelf kan bewaren / zijn zooi gewoon uit moet zoeken.

En (last but not least) we zijn de afgelopen jaren een stuk terughoudender geworden in het klussen bij anderen (behalve dus bij mijn ouders :-)). Wij zijn beiden namelijk vrij handig en dan wordt je door sommige mensen nogal makkelijk gevraagd om 'even' te komen helpen ('even' een laminaatvloertje leggen op de hele benedenetage, 'even' een heel huis verhuizen met de bedrijfsbus enzovoorts - dingen waar je je 'even' 1-2 dagen voor uit de naad werkt).

Het viel ons de laatste jaren steeds meer op dat degenen die het makkelijkste vragen zelf niet thuis geven als er bij ons eens wat moet gebeuren. 
Nou hoeft niet alles altijd perfect in balans te zijn, maar er zijn grenzen. En nooit hulp terugkrijgen (van iemand die zelf gewoon fit, jong, gezond en redelijk handig is) is zo'n grens. En dus schotelen we degenen die het makkelijkst vragen tegenwoordig een wedervraag voor. Of ze ons dan 'even' komen helpen met het bestraten van de tuin, het isoleren van de zolder of weetikwat. 

Nog nooit verdampten verzoeken zo snel....

Want 'hahahaha' (ongemakkelijke lach) dat gaat niet, want daar hebben ze het te druk voor / ze zijn zelf aan het klussen. enz.
Uhuh ... alsof wij hier uit ons neus zitten te peuteren van verveling, hopende op een rotklus bij iemand anders....

Dus zeggen we 'Ja, wij ook...'
Point made, discussion closed...

Overigens (dit even voor de duidelijkheid) wij zijn heus niet te beroerd om te helpen en hebben al heel wat verhuizingen gedaan, vloertjes gelegd, gewit, behang afgekrabt, spullen verplaatst, gewied, gepoetst en andere hulp met plezier geboden. En dat doen we nog steeds. Alleen dus niet meer altijd voor iedereen.


Hoe goed ben jij in 'nee' zeggen?







Reacties

  1. vrij goed. zit met 2 jonge kids, ben totaal niet handig, man de auto mee naar werk, dus kan weinig qua helpen. oppassen wil ik best doen voor anderen, een boodschap meenemen voor de buurvrouw ook altijd wel, maar klussen hoef je mij niet te vragen en ver weg gaat gewoon niet overdag/doordeweeks, dus het is vrij beperkt hier. vooral family time als moeder van zoontje van 17mnd en dochter van net 4 en gastouder.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben niet handig en kan lichamelijk weinig i.v.m. een handicap. Mij zullen ze dus niet vragen om te verhuizen of behangen ;-). Maar soms vragen ze wel dingen en vaak zonder nadenken zeg ik dan ja, eigenlijk meer omdat ik dan overvallen word door de vraag.

    Nu probeer ik vaker te zeggen dat ik het niet weet en ik het in mijn agenda (die ik dan niet bij me heb) moet nakijken. Zo gun ik mezelf tijd om te beslissen of ik wat gevraagd wordt wil of niet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goed dat je zo je grenzen bewaakt. Zeker als je mogelijkheden en energie beperkt is, moet je er beter op letten.

      Verwijderen
  3. Herkenbaar hoor, mijn man is ook heel handig en werd altijd veel gevraagd voor van alles. Maar inderdaad...als je dan zelf eens wat vraagt is niemand thuis. Dus wij zeggen ook vaker nee. Manlief durft dat nog niet altijd even goed maar ik wel ;-) Ik wil niet dat ze misbruik maken van zijn goede wil.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hier is het vaak ook een in bescherming nemen van mijn man. Voorheen stond hij dan soms bij een ander te klussen in een huis wat verder af was dan het onze, bij mensen die nooit wat terugdeden...

      Verwijderen
  4. en dat is nu een goed voorbeeld hoe je goed voor jezelf moet zorgen, chapeau !!! geniet ervan, je bent er geen slechter mensje door geworden, liefs marion

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je! En nee, we zijn er geen slechtere mensen van geworden. Integendeel: er blijft zo meer tijd over om eens te elpen bij mensen waar we wel graag een handje uitsteken :-)

      Verwijderen
  5. Wijsheid komt zeker met de jaren hoor dat is t enige leuke aan ouder worden. Maar dat vroeg je niet; ja ik heb geleerd om nee te zeggen. Ik was altijd iedereen aan t helpen en soms vraag ik me af waar zijn die mensen nu eigenlijk? Ik heb ook een denkbeeldige weegschaal bij me, hoeft niet in balans maar er moet wel iets terugkomen al is t soms maar een kaart met iets liefs erop.
    Neemt niet weg dat ik t heerlijk vind om iets voor een ander te doen maar weegschaal gaat dus wel mee. fijne zonnige dag.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zoals je al schreef heb ik er ook geen moeite mee als er een balans is, dat hoeft niet te zijn in dienst en wederdienst maar een bepaalde balans is toch wel noodzaak. Zo kwam het op een gegeven moment iets te vaak voor dat mijn tante mij even belde, om te laten weten dat mijn vriend (of ik ook kwam of niet was blijkbaar niet zo van belang) even bij mijn oma langs moest want zij (mijn tante dus) had tegen mijn oma gezegd dat mijn vriend die klusjes wel even voor haar zou doen. Vooral met de opmerking erbij: 'en wel op korte termijn he, oma zit erop te wachten en jullie wonen toch in de buurt'. Het in de buurt wonen wil zeggen 50 km rijden en de klusjes waren eerder klussen. Maar het gaat hier om het principe, ik heb er een hekel aan als iemand anders wel even voor jou zal bepalen hoe jij je vrije tijd in zal delen. Dus in het begin belde ik oma om te vragen of het haast had, dat bleek dan wel mee te vallen meestal. Dan vroeg ik of er niet binnenkort al iemand op bezoek kwam die ook best even bijvoorbeeld een boormachine mee zou kunnen nemen en gebruiken. Ja, dat kon over het algemeen ook prima. Na een tijdje was het kwartje bij mijn tante blijkbaar nog niet gevallen dus toen ben ik maar overgestapt op de directere methode. Wij hadden namelijk intussen geen auto meer dus vroeg ik haar of zij ons dan even van huis naar oma wilde rijden en ook weer thuis wilde brengen want een gereedschapskist en het openbaar vervoer (incl. laatste 3 km lopen) is niet zo onze hobby. Vreemd genoeg kon het dan ineens allemaal wel wachten tot de volgende familiedag bij oma...

    Groetjes Lily

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha ja precies dat soort dingen bedoel ik :-)
      Goed van je dat je grenzen hebt gesteld.

      Verwijderen
    2. Och och wat een verhaal! ;-) En wat heb je het goed aangepakt Lily, dat vind ik wel knap, in plaats van een Nee heb je het in de juiste richting gestuurd. Met je gereedschapskist in het OV en dan nog 3 km. lopen, het is toch van de zotte. Goed gedaan hoor!

      Verwijderen

Een reactie posten

Stuur een bericht

Populaire posts