Mijn andere auto is een Mercedes!

Ken je dat: soms kunnen hele terloopse opmerkingen een ware schokgolf teweegbrengen.

Een kennis (een echte autofiel) vroeg mij of ik al een andere auto had gekocht. Ik vertelde dat dat plan even in de koelkast ligt omdat ik de prijzen van het soort auto wat ik zoek (net een maatje groter, een stuk nieuwer en wat meer trekkracht) zo hoog vind. Rond de 5.000-6.000 euro zouden we met ons wensenpakketje wel kwijt zijn en dat vind ik heel veel geld voor iets waar ik geen enkele interesse in heb buiten dat het me veilig van punt A naar punt B moet brengen.

Mijn collega vertelde dat hij altijd per jaar uitrekent wat een auto gekost heeft (oa aan onderhoud, reparatie en afschrijving). Volgens hem waren oudere auto's dan toch het goedkoopst als je er een beetje mazzel mee hebt qua onderhoud. Na 1 jaar zonder dure reparaties zou je al goedkoper rijden dan in een jongere, duurdere tweedehands wagen. Blijft dit 2 jaar of langer zo dan zou het echt veel schelen.

En pats! Daar kwam een feest van herkenning! Wij rijden namelijk al jaren auto voor een habbekrats van wat de doorsnee Nederlander aan zijn wagenpark uitgeeft, met inderdaad altijd oude, zuinige autootjes.

Onze allerduurste personenauto tot nu toe (een Daihatsu Cuore uit 1996) kostte on 2300 euro in aanschaf. Die had dan wel een hele lage kilometerstand (30.000 als ik het me goed herinner). Het ding reed jaren probleemloos rond. Alle onze andere autootjes (2 daihatsu cuores en een Daf-Volvo), kostten tussen de 600 gulden en 1500 euro: geen wereldbedragen dus. Daarnaast kostten die dingen vrijwel niets aan wegenbelasting en viel het onderhoud ook best mee.

Niet dat er nooit iets mee was, maar zelfs het vervangen van distributieriem, v-snaar en waterpomp levert bij dit soort autootjes geen echt shockerende bedragen op.

Goed, terwijl ik opnieuw aan het heroverwegen ben of een 'jongere' personenauto wel een harde eis is, kwam er een mooie advertentie voorbij van een bedrijfsbus. Precies waar manlief al tijden naar op zoek is: Mercedes, lage kilometerstand, voldoende ruimte en... betaalbaar.

Wel dus veel ouder dan waar manlief gewoonlijk naar wil kijken (1996)  maar hij is om!

Het ding rijd zelfs zuiniger dan vergelijkbare, nieuwere tweedehands wagens en kost ongeveer 1/5, met een veel lagere kilometerstand.NAP-bewijs, complete onderhoudsgegevens en naam vorige eigenaar zitten erbij, dus dat lijkt allemaal goed te kloppen. De lage prijs komt echt door de leeftijd.

Een collega ondernemer en vriend stuurde ondertussen een aanbieding door van een nieuwe, kleinere bus op afbetaling: 5 jaar lang een flink maandelijks bedrag en dan was ie van jou. 

Manlief rekende uit dat onze oude tweedehands bus met een dergelijk maandbedrag in 1 jaar en 2 maanden volledig is afbetaald. Inclusief de onderhoudsbeurt die hij er bij aanschaf gelijk tegenaan gooide.

Wat ik nou zo suf van onszelf vind: we hebben goede ervaringen met oude auto's. Waarom plakten we deze ervaring dan niet op de aanschaf van een bedrijfswagen en op de aanschaf van een grotere personenauto?

Wat is dat voor raar mechanisme dat je dan toch denkt dat duurder beter is?