De crisis dichtbij

Hoewel ik de berichtgeving over de crisis tegenwoordig maar oversla omdat ik er
a: toch niets aan kan veranderen
b: toch alleen maar boos en moedeloos van wordt

wordt de crisis toch steeds beter voelbaar.

Wij zijn veertigers uit een gezin uit de middenklasse. Net als onze broers, zussen en vriendenkring verdienen wij ons geld door te werken als zelfstandige of met een middelklasse baan. Wij zijn geen rijke mensen, maar bijna iedereen Om ons heen heeft zich met enige moeite een koophuis verworven en bij stellen werken beiden.

Dit jaar wordt de crisis om ons heen steeds beter voelbaar en dat is eng. Schoonzus is pas ontslagen, de andere schoonzus en zwager worden constant overgeplaatst. Manlief heeft tot nu toe na de zomer nog nauwelijks werk gehad en mijn beste vriendin komt met een half of anderhalf jaar ook op straat te staan. Mijn maandelijkse teamoverleggen beginnen tegenwoordig regelmatig met een bericht dat we nog meer moeten bezuinigen.

Onderhand begin ik het eerlijk gezegd een beetje eng te vinden. Want wat moeten we straks allemaal zonder baan? Met onze niet afbetaalde hypotheken, kinderen (of in ons geval kinderwens), met steeds ouder wordende ouders en gewendheid aan een bepaald vast inkomen.

Maken jullie je zorgen?
En hoe dek je je in?




Reacties

  1. Ik herken het wel, ja.... Sander en ik hebben het nu nog best goed, maar straks komt mijn WW te vervallen en dan vallen we dus flink terug in inkomen, terwijl we tegelijkertijd wel een extra mond erbij krijgen om te voeden. Dat vind ik wel ontzettend spannend!

    Maargoed, we overleven het sowieso wel, alleen zullen we wel flink op 'luxe' in moeten leveren... Ik hoop dat het ons gaat lukken! (En jullie ook!)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik maak me nog geen zorgen, ik hou er al wel rekening mee. Ik let echt op wat ik nodig ben en geef niet zomaar geld ergens voor uit wat onzin is. Ik probeer een bedrag bijelkaar te sparen zodat ik toch een aantal maanden mn vaste lasten kan betalen. Voor de rest wil ik me er niet druk om maken, want ik kan er niets aan veranderen helaas. Om mij heen hoor en zie ik mensen die thuis komen te zitten. Ik heb (gelukkig) geen koophuis dus met stress of ik mn hyp. wel kan afbetalen heb ik niet, maar de huur moet wel betaald worden.

    Gr. Boukje

    BeantwoordenVerwijderen
  3. De verhalen komen inderdaad steeds dichterbij. Ik probeer zoveel mogelijk te sparen, zodat we een buffertje hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik maak me af en toe ook zorgen, het bedrijf waar mijn man werkt is bijna failliet (ze proberen met man en macht overeind te blijven). Hij gaat iedere dag naar zijn werk wetende dat het eventueel de laatste dag zou kunnen zijn. Het is totaal niet fijn om zoiets boven je hoofd te hebben hangen.
    We hebben er bewust voor gekozen dat ik thuis zou blijven voor de kinderen dus ik heb ook geen betaalde baan (nog niet ben inmiddels wel aan het solliciteren).
    Voor nu is het zuinig leven en kijken of we onze buffer kunnen vergroten.
    Groetjes Esmee

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoewel het geen zin heeft, maak ook ik me zorgen. Alle komt steeds dichterbij.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik lees steeds minder kranten, in ieder geval de economiepagina's, ik doe aan struisvogelpolitiek. En ja het benauwd me enorm. We werken allebei fulltime en zijn nu druk bezig ons zwaar onder water staand huis (dat al 4 jaar te koop staat) sneller af te lossen. Want als straks een van ons zonder baan komt (in mijn branche heel aannemelijk), willen we niet zwaar in de problemen komen. Nu hebben we echt nog wel wat luxe (allebei een motor, waar we heel hard voor gespaard hadden), dus daar valt ooit nog op te snijden en dan zij het maar zo.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik volg juist bijna alles, het heeft mijn interesse. Maar ook hier zijn weleens zorgen. Het is even echt kantje boord geweest met de baan van man. Ik werk niet, dus ik kan ook geen baan verliezen. Wel lossen we echt zoveel mogelijk af en onze hypotheek staat niet meer onder water (ruim). Onze maandlasten zijn al zo gedaald door bezuinigingen en aflossen, dat we het ook wel denken te redden met kleine hap-snap-baantjes, voor een poos. Maar vrolijk word je er niet van, nee, van al die berichten. Maar wel van het weer buiten, de mooie verkleurde bomen, de gratis gekregen taart in de vriezer, voor de 2 verjaardagen deze maand... Er is nog zoveel moois!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb er nu juist 2 hap-snap baantjes bijgenomen. Een op oproepbasis en hopelijk binnenkort nog een voor 6 uur per week op vaste dagen. Daarnaast bespaar ik, verdien ik bij met enquetes en MP verkoop en probeer een eigen bedrijfje er bij op te zetten. Mijn partner heeft een goed inkomen en zegt regelmatig: als ze mij ontslaan kunnen ze beter het hele bedrijf (een grote bank) opheffen. Maar ik ben daar niet zo zeker van, er zijn heel veel 'onmisbare' mensen de laan uit gestuurd bij andere bedrijven.We hebben 3 studerende kinderen en lossen versneld onze hypotheek af. Gelukkig zitten we in een stad waar veel werkgelegenheid is.

      Verwijderen
  8. Ik werk in de thuiszorg na een carrièreswitch. Mijn baan-niveau gaat verdwijnen (bezuinigingen) en ik moet een opleiding gaan volgen om als hoger niveau te kunnen gaan werken. Anders word ik teruggezet naar huishoudelijke hulp. Ben me nu aan het oriënteren op heel ander werk. Overweeg zelfs een opleiding tot boekhouder! Mijn bestaande diploma's (HBO en universitair) geven in deze tijd niet al te veel baankansen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ivm de crisis hebben wij hier een aantal belangrijke keuzes gemaakt. Mijn man is zzp er en ik ben volledig arbeidsongeschikt. Wij zijn klein gaan wonen, een huurwoning. We hebben een buffer opgebouwd waar we verder op doorsparen. Hopen dat mijn man ah werk kan blijven en anders hebben we iig geld en lage lasten om een tijd uit te zingen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wij merken het al; ik heb op moment geen stufi meer, en mijn vriend verdient, met een gesubsidieerde baan, maar 80% - en dat is in de schaal waar hij in zit net boven bijstandniveau. Eigenlijk zou hij een paar schalen hoger moeten zitten, wat zo'n 350 bruto scheelt, en die andere 20% is ook zo'n bedrag, dus ons wordt zo een 500 euro netto 'door de neus geboord' - maar waar hij werkt kunnen ze dat niet zomaar veranderen, want ook (juist) in de zorg is het crisis...

    Dus nu proberen we het maar te rooien, gelukkig wonen we goedkoop =)

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Gelukkig hebben wij onze eigen crisis al lang gehad. En komen we er dagelijks beter voor te staan. Dus ik maak me voor ons absoluut geen zorgen. Momenteel blijft er maandelijks ruim 1500 euro over om te sparen/beleggen/investeren. Ja, daar doen we dingen voor die niet mijn hobby zijn. Vroeg opstaan, full time werken, minder tijd voor creatieve zaken hebben. Wel leuk vind ik boeken lezen over geld, en extra bronnen van inkomen 'vergaren'.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is een mooi bedrag om te sparen! Ook hier wordt meer gewerkt dan de voorkeur heeft. Toch houden we het maar even zo, met het oog op de buffer en ook als betere uitgangspositie voor ww, mocht dat er onverhoopt van komen.

      Verwijderen
  12. ja dit komt bekend voor. Wij sparen nu meer dan we aflossen. Want die aflossing zit al aardig in de goede richting. Het sparen is puur voor als één van ons zijn baan verliest. Bij mijn man op het werk een enorme reorganisatie waar de koppen rollen bij bosjes en ook bij mij in de teamvergadering net als bij jou het woord bezuinigen iedere keer...

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik word steeds gedrevener om onze leningen af te lossen. Manlief aarzelt nog wat, die heeft het geld liever op de bank en blijft dan doorgaan met elke maand hetzelfde te betalen. Maar nu gooien we elke maand € 25 weg aan rente, en we hebben het geld voor het compleet aflossen van één lening al helemaal bij elkaar gespaard (bovenop de buffer). Aflossen die hap!

    Siebrie

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Stuur een bericht

Populaire posts