Overpeinzing

Gisteren hoorde ik op mijn werk dat een collega van een andere afdeling die nacht plotseling is overleden. Net in de 40 was hij. Een jonge vent nog dus (of dat vind ik sinds ik zelf de 40 gepasseerd ben). 

Vrouw en kinderen blijven achter. Iedereen is beduusd. Nooit ziek, altijd aanwezig en dan opeens - floep weg!

De dagelijkse beslommeringen worden onmiddellijk terug in perspectief geplaatst. Want hoe belangrijk zijn die dingen nou echt?


Neem nu eens een stapje naar achteren en kijk naar de dingen waar je je druk over maakt. 

Weet je dat over een jaar nog? Over tien jaar? Heeft het dan nog die lading? Of is het dan een verre herinnering of zelfs vergeten?
 


Reacties

  1. Afschuwelijk zo jong nog, gecondoleerd met je collega!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit is veel te jong! Schoonzusje was 34 jaar, hartinfarct in haar slaap, liet 3 kindertjes achter.

    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het is een overweldigend gevoel he.
    Mijn echtgenoot was 30 en kwam net van de huisarts. De kids waren toen anderhalf en 5 maanden. En ondanks wat de mensen zeggen, hebben ze tot op de dag van vandaag nog geregeld moeilijke momenten.

    Veel sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. "Gelukkig" ken ik mijn collega niet goed (ik werk in een groot bedrijf). Het plotselinge er niet meer zijn en dan op die leeftijd heeft me wel geraakt.

      En Tazke en Inrustigvaarwater, van jullie verhaal krijg ik kippevel. Het is zo verdrietig als iemand zo jong heen gaat.
      En voor kinderen zo'n gemis om zo jong al een ouder kwijt te zijn.

      Verwijderen
  4. Gecondoleerd! Dat is verschrikkelijk, als mensen zo jong en zo plots overlijden. Ik denk dat het altijd belangrijk is om dingen in perspectief te plaatsen, maar het is ook zo makkelijk om je mee te laten nemen in de waan van de dag. Neem bijvoorbeeld die schuldencrisis; als je nog een baan hebt, MOET je je er dan gek door laten maken? Eet je er écht een boterham minder om? En is er niets dat je kunt doen om die boterham alsnog te kunnen eten? Vaak maken mensen (en daar ben ik er zelf ook 1 van) zich al gek, terwijl er nog zoveel stappen tussen zitten tot ze b.v. hun huis uitmoeten. En je kunt je zelfs afvragen of dat het ergste is dat je kan overkomen, als je dan zo'n bericht als hierboven leest...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oh, verschrikkelijk zo'n verhaal. Gecondoleerd.
    Manlief kwam deze week thuis met ook zo'n naar nieuws: bij de vrouw van een collega was botkanker geconstateerd. Beide fanatieke hardlopers, zo oneerlijk. Dan lijkt al het andere ineens allemaal zo onbelangrijk. Het enige wat manlief kan doen is taken van z'n collega overnemen waar hij natuurlijk meteen "ja" op zei.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Aargh… ik vind dat altijd zulke enge verhalen. Die kwetsbaarheid voel ik toch al wel, maar zulke berichten benadrukken het.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Daarom is genieten van het leven zo belangrijk. Want je weet van te voeren niet wat je te wachten staat. Ik kan me je nadenken door dit overlijden goed voorstellen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja genieten / leven in het nu is inderdaad belangrijk.

      Verwijderen

Een reactie posten

Stuur een bericht

Populaire posts