Zomaar een traan

Vandaag waren er twee momenten dat ik opeens 'zomaar' volschoot. Gewoon omdat ik opeens echt voelde dat zoon nu een jaar bij ons is. En omdat ik me realiseerde dat hij zo ontzettend is gegroeid. 

Zo gegroeid dat hij alleen in het minitreintje durfde wat in een voor hem onbekende omgeving een rondje door een parkje ging maken. Met mama uit zicht. 

Ik heb staan snuffen op het perronnetje. Zo ontroerd was ik!
(En oeps... daar ga ik weer...)

Zoon vroeg bezorgd of er wat was. 
Ik legde uit dat je ook kunt huilen omdat je zo blij bent en dat vooral moeders daar nog weleens last van hebben. Hij vond het maar raar en moest om me lachen. 


Ondertussen hebben we vandaag erg genoten trouwens en ik ben het tweede ritje lekker wel mee geweest. Al was het alleen maar om mijn innerlijke kleuter even de ruimte te geven. 


Schiet jij wel eens 'zomaar' vol?

Reacties

  1. Wat mooi om te lezen dat het allemaal zo goed gaat. Ik ben ook zo nu en dan ontroerd door de kinderen en ze al 16 en 10 zijn.
    Nic.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Eigenlijk wel leuk om te horen dat de ontroering niet stopt, naarmate ze ouder worden :-)

      Verwijderen
  2. Wel eens? Nou, regelmatig hoor! Was afgelopen zaterdag met mijn dochter in Scheveningen, aan het strand, en ik zag aan haar hoe bijzonder ze dat vond. Niet gek natuurlijk als je in Limburg opgroeit. Dan schiet ik vol, gewoon van het feit dat over het strand lopen voor haar al genieten is (we kwamen er voor een musical, maar het strand vond ze eigenlijk nog veel leuker). Of toen ik laatst de tekst las van het laatste liedje van haar eindmusical, die ze nu aan het oefenen zijn in groep 8. Echt afscheid van de basisschool, pfff.....weer een stap. Of toen mijn zoon laatst zijn cijfers terugkreeg van de toetsweek en het tot hem doordrong dat hij nu 3 onvoldoendes staat (wel nog op te halen). Hij stond daar zo verslagen en met bijna tranen. Nou, dan ga ik ook hoor ;-) Moet ik nog even doorgaan? Ze worden zo snel groot he!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha ik kan het me levendig voorstellen. Ik zou om die dingen ook met tranen in de ogen staan :-)

      En ja het gaat ontzettend hard (snif... ;-).
      Zo mooi hoe dat werkt.

      Verwijderen
  3. Wel eens?? Nou het wordt steeds meer hoor, hoe ouder ik wordt. Een maand geleden werd ons kleinzoontje geboren, zo'n mooi gaaf kindje. Ik had hem op de arm en de tranen liepen me over de wangen. Kleindochter van 5 zag dat en ze zei verschrikt: oma moet je nu huilen?? Ben je niet blij met mijn broertje?? Tja, toen werd het nog erger. Ik heb haar toen uitgelegd dat oma moest huilen omdat ik zo blij was. Ze kon er zich niks bij voorstellen................Anneke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha dat komt ooit nog wel. :-)
      Zoon schrok ook. Huilen van blijdschap / ontroering is kennelijk iets heel raars voor kinderen.

      Verwijderen
  4. Hihi, daar heb ik ook last van en sinds 2 jaar is het nog erger geworden, sinds ik oma ben. Kan te pas en te onpas volschieten. Leuk blog heb je trouwens, volg hem sinds kort.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hihi, daar heb ik ook last van en sinds 2 jaar is het nog erger geworden, sinds ik oma ben. Kan te pas en te onpas volschieten. Leuk blog heb je trouwens, volg hem sinds kort.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Stuur een bericht

Populaire posts