Kinderen en spullen

Onze franse gasten zijn nu 4 dagen hier en het gaat goed tussen de twee jongens en met ons. Wat ons wel (weer) opvalt is dat beide gasten niet zo goed zijn met spullen.

Het oudste ventje is een echte stuiterbal. Hij stuitert zijn bed uit en stuitert vervolgens de dag door tot hij weer in bed ligt (waar hij kennelijk elke nacht weer voldoende energie opdoet om de volgende dag door te stuiteren). Alleen achter de spelcomputer of tekenfilm is hij stil en kan hij stilzitten en zelfs dan bewegen zijn voeten...

Als hij beweegt dan beweegt alles: armen, voeten en hoofd bewegen allemaal mee, met regelmatig uitzwiepende ledematen. Aanvullend staat zijn mond nooit stil. Hoewel zijn motoriek vrij goed is let hij slecht op en is hij nogal wild. Hij presteert het om dingen om te laten vallen die 2 meter bij hem vandaan liggen en ook speelgoed en kleding hebben het zwaar te verduren. Van de roeipeddels die aan elkaar gekoppeld zaten zijn is het koppelstuk al gebroken.

Ik weet nog van vorig jaar dat ik op een gegeven moment een aantal kleren maar aan het herstellen ben geweest. Je kunt zo'n kind toch immers niet in vodden terugsturen?! Dat veel spullen niet echt stevig zijn helpt ook niet erg. Het is duidelijk dat het meeste speelgoed niet door wilde tienjarige jongetjes is getest...

Bij de jongste (8) is het meer nonchalance. Hij liet de duikbril al in dieper water los, verloor de ventieltjes van de opblaaskano en laat zwemplanken, bal en wat al niet vaak zomaar ergens liggen. TOT een ander kind er mee gaat spelen hahaha.

Manlief was een beetje aan het mopperen dat ze zo onvoorzichtig zijn met spullen, tot ik vroeg hoe hij als kind met spullen was.De conclusie is dat hij ook niet zo goed met spullen was vroeger.

Nou ja... gelukkig zijn we goed met repareren en zoeken. We zeggen er wel wat van als we voorzien dat iets grote kans heeft op brokken en natuurlijk als ze wat slopen of kwijtraken. Als er iets kwijt is, dan wordt er natuurlijk gezamenlijk gezocht.

Overigens hebben we onderling de afspraak dat we kapotte zaken niet gaan vervangen.


Wat ik me afvroeg: is dit een echt jongetjes-iets, dat slopen?
En die nonchalance herkennen jullie die ook? Alsof het niet uitmaakt alsof iets kwijt of zoek raakt. 







Reacties

  1. Zucht, ja... Puberjongens en fietsen, een ramp! Echt alles valt er langzaam af. Stiefzoon heeft zijn derde paar trappers stuk gemaakt, hoe maak je trappers stuk?? Jassen en vesten die kwijtraken en ga zo maar door. Ik denk dat het niet echt opzet is, inderdaad een soort nonchalance en iets te veel enthousiasme,hoofd er niet bij hebben, trouwens ook in combinatie met een steeds slechter wordende kwaliteit van alle spullen.Julia

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb regelmatig kinderen te logeren en het is niets typisch iets voor jongens: meisjes zijn ne zo!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Volwassen jongens zijn vaak nog zo.......

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Tecla is me voor, meisjes doen niet voor jongens onder, ze brengen het alleen wat eleganter. ☺

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Echte jongens, hoewel Willemien gelijk heeft ;)
    groet

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Meisjes ook, hoor... ons pleegkindje is ook nogal wild/onhandig/onstuimig. Geeft niks, maar is wel even wennen!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ook kunnen ze uitstekend allerlei knopjes en uitsteekseltjes afbreken.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heel herkenbaar: bewegen, kapot maken, verliezen, struikelen: meestal kan die van ons er niks aan doen. Als ouder vooruitdenken helpt (bv ventieldopjes vastzetten) en zelf laten oplossen (ga je duikbril maar zoeken bv). Succes :)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. niet alleen jongens , toen mijn dochter nog klein was gingen er regelmatig dingen kapot ,puur uit onstuimig gedrag, ze kreeg het zelfs voor elkaar om een been van een barbie te breken ,terwijl die dingen van rubber gemaakt zijn iets wat ik verder nog nooit gehoord heb,

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Yep, ik heb twee jongens (9 en 7 jaar) en je verhaal is heel herkenbaar :)
    Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ja, hier een 2 en 4 jarige en weinig is veilig. Speelgoed maar ook 'onze' spullen. Inderdaad erg vervelend, maar wel kindeigen. En tja. wat is er nou ook zo belangrijk aan spullen?

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Kun je hem niet een heel stuk laten rennen, zodat hij die energie kwijt raakt?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Uh... we laten ze dagelijks een paar uur per dag los in het Veerse meer. Daar wordt non-stop bewogen (geklommen, gerend, gesprongen, gezwommen en gerend). Ik heb gemerkt dat een uur of 4 losgaan wel het minimum is.

      Volgens mij raakt hij die energie niet zomaar kwijt.

      Vorig jaar maakten we op dag 2 een fietstocht van 35 km ( het joch fietste thuis niet). Bij de stops werd niet gerust, maar gevoetbald, geoefend met remmen en keren nz.

      Daarna was ie wel moe ja, maar dan beweegt nog steeds alles constant.

      Op dit moment wordt er al wiebelend en zingend een computerspelletje gespeeld.
      Ach.... ik mocht willen dat ik zoveel energie had!

      Verwijderen
  13. Ik heb 2 kleinzoontjes van 6 en bijna 5 jaar. Als ze op bezoek komen of als ik hier thuis op hen pas, is er wel altijd iets wat gebroken is, stuk raakt en niet meer te vinden is. Weet ik op voorhand dat ze komen, dan maak ik mijn living, salon en keuken 'veilig': breekbare spullen hoger plaatsen, afstandsbedieningen wegsteken, laptop op de slaapkamer zetten, verzorgingsproducten uit de badkamer in ene kast zetten, de glazen personenweegschaal hoog genoeg zetten zodat ze er niet aan kunnen..... Niets is veilig voor hen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik hoop voor je dat dat nog minder wordt.
      Hier corrigeren we wel op het kapot en zoekmaken van spullen.
      Hopelijk blijft er uiteindelijk iets hangen.

      Verwijderen

Een reactie posten

Stuur een bericht

Populaire posts