Een geluk bij een ongeluk

Ondanks alle stress en gedoe ben ik wel blij dat we altijd al vrij zuinig leefden. Niet alleen hebben we daardoor gelukkig wat geld achter de hand, het maakt ook dat ons dagelijks leven niet te veel veranderd. Wat denk ik goed is voor de kinderen.

De besparingen zitten hem bij een aantal zaken in de halveringen (één kopje koffie in plaats van twee...), dingen anders oplossen (zoveel mogelijk op de fiets, voedselpakket, leggings van dochter inkorten / repareren, letten op geld terug acties, een moestuin in de achtertuin enzovoorts) en dingen simpelweg niet meer doen (einden rijden naar familie - helaas, spullen kopen, uitjes die geld kosten en zo nog wat andere dingen).

Een paar spaarzame gewoontes hadden we al. Zo let ik al een poos goed op de verwerking van restjes, doen we meerdere keren met één theezakje, drinken we meestal thee of water en drinken we (als we dat drinken) vruchtensappen altijd aangelengd met de helft water. Dat soort gewoontes maken dat we met één klein pakje sap van het voedselpakket een heel weekeinde genieten. 

Mocht je vanuit een royale levenswijze een dergelijke inkomensduik maken als wij de afgelopen periode, dan heb je het denk ik een stuk moeilijker. 

Om alles maar even in perspectief te plaatsen: sommige mensen zouden maar wat graag met ons willen ruilen. Zo las ik dat er in Oost-Afrika een drievoudige ramp gaande is. De mensen lijden tegelijkertijd onder overstromingen, de Corona en een gigantische sprinkhanenplaag (de ergste in zeventig jaar). 

Waaruit maar blijkt dat het altijd erger kan.