Sinterklaas perikelen


 Ik zou mijn oude blogposts er eens op na moeten slaan, want volgens mij schrijf ik jaarlijks een vergelijkbaar bericht. 

Sinterklaas is hier namelijk helemaal niet zo'n leuke periode. Zoon stuitert, stuitert, stuitert en stuitert dan nog wat (op een niveau die het gemiddelde kind echt ver overtreft), waarbij de scheldwoorden geregeld in de rondte vliegen. Daarbij zijn beide kinderen oostindisch doof en zijn de grote monden niet van de lucht.

En ook al snap ik waar het vandaan komt (dit is dus zo'n adoptie dingetje, met een brein wat in overload-modus schiet...), toch ben ik het af en toe flink beu. Want ook aan mijn geduld zit een eind. Vandaag was ik het dus zó beu, dat er een algehele service staking afgekondigd werd. Dus 'nee' ik printte geen kleurplaten uit en 'nee' er mocht niemand komen spelen, 'nee' ik ging niet naar de speeltuin en 'nee' ik ging ook niks uit de knoop halen wat zelf in de knoop was gelegd en wat er nu weer uit moest. Want je kunt niet heel de tijd op iemand schelden en brutaal doen en dan verwachten dat diegene weer gezellig alles voor jou gaat doen. Zo werkt de wereld nu eenmaal niet. 

We hebben vandaag dus maar eens fijn een hele dag geen muziek geluisterd, klusjes gedaan, getuinierd, gezellig een eind gewandeld (want dat vind ik veel leuker dan de speeltuin), en iedereen mocht zelf maar wat tekenen, want de kleurplatenprintservice stond on hold. Ik bakte (zonder kinderhulp - héérlijk!) een lekkere glutenvrije appeltaart en na de wandeling en de warme chocolademelk met cake / appeltaart keek ik met de kinderen een aflevering van Floortje aan het einde van de wereld - omdat IK dat leuk vind  (en nee, er mocht niets anders aan). De kinderen bleken het uiteindelijk ook interessant te vinden trouwens. 

Ik moet zeggen dat ik in ieder geval erg ben opgeknapt van m'n dwarse dagje.  En de kinderen hebben geloof ik wel weer door dat mama gewoonlijk wel erg veel doet / aanpast / regelt / helpt en toestaat. En dat het dus misschien wel handig is om wat aardiger te doen. De algehele gezinssfeer was aan het einde van de dag in ieder geval behoorlijk verbeterd. 

Dat het minder ging waaien hielp daarbij misschien ook wel. We zullen het zien morgen. En ach... anders plak ik er gewoon nog een stakingsdagje aan vast :-) 


Reacties

  1. Dank voor de tip! Ik ga morgen ook staken!
    Hier heeft vooral dochter de kolder in de kop. Peuter snapt het nauwelijks, maar doet opeens geen middagslaapjes meer en dan duurt de dag steeds te lang.
    Sterkte ermee!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb geen adoptiekinderen, wel autistische, en dit gedrag in de aanloop naar sinterklaas is herkenbaar. En ik staakte soms ook de service...in de pubertijd van de kinderen deed ik ook eens een hele dag overal prijskaartjes op. Op de gevouwen was, op de maaltijd, op de schoongemaakte wc, op de tv(kosten elektra en kijkgeld en abonnement). Daar waren ze we van onder de indruk...dat als iemand ervoor betaald moest worden, het zoveel kostte, of überhaubt dat tv kijken of bellen geld kostte.
    Ik hoop dat je een fijne dag hebt morgen, met of zonder extra staking.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is soms fijn om te horen dat dergelijk gedoe ook in andere gezinnen voorkomt.

      Tussen autisme en gedrag rondom adoptie / hechting zit nogal eens een overlap. Ook qua handvatten trouwens (deels).

      Het mooie van m'n staking is dat het eigenlijk niet zoveel uitmaakt of zie zich morgen beter gedragen: lukt het beter dan kan er meer en is het gezellig en anders doe ik meer van wat ik leuk vind en heb ik het ook leuk. 😁

      Verwijderen
  3. Ik ben zelf geadopteerd en heb nimmer last gehad van hechting of e.d.
    Mijn ouders zijn mijn ouders, zijn altijd eerlijk geweest rondom mijn adoptie. Ze lieten mij mijn geboorteland land zien en het was een mooi vakantie land maar meer ook niet.

    Ik kreeg op een gegeven moment heimwee naar NL, de kou, pindakaas, hagelslag.

    Even terugkomend op het onderwerp Sinterklaas. Toen mijn kinderen jong waren, waren ze niet zo hyper rondom 5 december. 2 x pw hun schoen zetten was meer dan genoeg.

    Nu geloven ze niet meer maar toch zetten ze nog wel hun schoen ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn dat je nieuwe start zo soepel verliep. Gelukkig is niet ieder verhaal hetzelfde! Dat is al zo bij onze kinderen.

      Hier zetten ze ook twee keer per week hun schoen. Dat de Sint niet bestaat weten ze al. Daarvoor was de stress zo mogelijk nog hoger... Het schoen zetten blijft echter leuk. Ik zet mijn schoen ook nog :-)

      Verwijderen
  4. Heel goed van je soms moet je even opladen. Hier geen adoptie of autisme, maar ook wel eens perikelen hoor. Onze jongste kan soms enorm boos worden of luisterd echt niet. Dan roep ik ook. Oke, prima ik hoor ook niks meer.

    Sinterklaasdrukte herken ik ook. Soms echt op het punt gestaan om te vertellen dat hij niet bestond.

    Hopelijk vandaag een betere dag en anders weer gewoon in de stakingsmodus.

    En soms is nee ook een antwoord hoor. Ik heb ook geen zin in wekelijks vriendjes over de vloer. Werk ook 28 uur, nieuwe baan dat gewoon extra tijd kost om er in te komen en veel andere verplichtingen en een compleet huishouden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha ja perikelen horen er sowieso wel bij als ouder met kinderen :-)

      Wij hebben de kinderen overigens al een poos geleden verteld dat Sinterklaas een mooi verhaal is wat in ons land wordt nagespeeld. Kinderen kunnen daar goed mee omgaan - hoewel dochter soms twijfelt omdat iedereen in haar klas nog geloofd.

      Nee is inderdaad soms ook een goed antwoord. Maar als het kan zeg ik graag ja - hoewel echt niet op alles. Met een nieuwe baan en andere verplichtingen zou ik ook rustiger aan doen met de speelafspraken...

      Verwijderen
  5. Wat is deze tijd dan vervelend en wat vreselijk goed dat je dan voor jezelf kiest, dat deed ik veel te weinig waardoor ik altijd boos was. Want oh, wat kunnen ze het bloed onder je nagels vandaan halen. Ik lees hier ook nog een goede tip om ze te laten zien wat iets kost, hier elke dag strijd met puberzoon over zijn taakjes, echt elke dag..... Ik word er zo moe en boos van. Maar hij vind dat hij het allemaal zelf mag bepalen en hij heeft al zoveel vrijheid qua schermtijd, hoe laat hij op bed gaat. En straffen heeft bij hem nooit geholpen, haalt zijn schouders op en gaat gewoon verder als de straf erop zit. Hardleers zijn ze soms...
    Sinterklaas tijd kon ik nooit koppelen aan hun gedrag, ik plaatste die link niet en ze mochten van mij niet op vrijdag of zaterdag hun schoen zetten, die 2 ochtenden zijn om uit te slapen. Dus hier zondagavond schoen zetten, kreeg ik ze tenminste op maandag uit bed:-)

    Succes en sterkte....
    groetjes Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Janneke, dat klinkt ook wel echt pittig zo'n niet- meewerkende puberzoon. Straffen doe ik hier niet echt aan, natuurlijke consequenties wel.

      Zo was ik bijvoorbeeld geen sokken die verkeerdom in de was gegooid worden. Die gaan in een tas. Ik roep niemand aan die taak, zeg het alleen als er bijna geen sokken meer in omloop zijn. Kinderen die beneden de boel gaan lopen verstoren, die moeten dan maar even op hun eigen kamer spelen enz.

      Mbt die taken: als hij niets voor jou doet, waarom zou jij dan wel full-service geven? Je hoeft niet eens te zeggen: 'als jij niet dit doet, dan doe ik niet dat'. Je kunt ook gewoon een dagje niets meer voor hem doen (dus niet de tafel voor hem dekken, niet zijn dingen wassen, niet hem ergens heen brengen enz). Of je zet de modem eens een paar dagen in de schuur (dan leiden de schermpjes niet zo af van de taken).

      De kunst is om daarin vriendelijk te blijven terwijl je grenzen stelt. Ik zal eens nadenken over een boekentip.

      Verwijderen

Een reactie posten

Stuur een bericht

Populaire posts