Een kind is een boom, twee kinderen zijn een bos
Of.... zo is het volgens de huisarts die ons medisch goedkeurde voor een tweede koter.
Hij was zelf net vader geworden van een tweede en vond dat echt een andere situatie dan met één kind.
Ik heb heel veel opgepast en ben ook au-pair geweest. Zelf vind ik altijd dat het makkelijker gaat met meer kinderen. Er is meer actie onderling. En ook al levert dat soms ook zo zijn lastigheden op: ik vind die dynamiek gewoonlijk juist wel leuk. Maar hoe het gaat bij de start... dát weet ik niet.
Ik ben zo benieuwd hoe dat bij ons gaat werken als het zover komt./ is. Natuurlijk is de situatie bij ons enigszins anders, omdat er geen baby bijkomt, maar een kind wat tussen de 2 en 6 jaar oud is (wel altijd jonger dan zoon, maar die wordt natuurlijk ook steeds ouders). Aan de andere kant zit de natuur ook weer zo in elkaar dat je ook dan door een soort babyfase heen gaat. Alleen dan met een niet slapende, lopende en pratende 'baby'.
Wat zijn jullie ervaringen?
Werkt het met twee kinderen echt zo anders dan met eentje?
En moest jouw kind erg wennen aan een broertje of zusje erbij?
Hij was zelf net vader geworden van een tweede en vond dat echt een andere situatie dan met één kind.
Ik heb heel veel opgepast en ben ook au-pair geweest. Zelf vind ik altijd dat het makkelijker gaat met meer kinderen. Er is meer actie onderling. En ook al levert dat soms ook zo zijn lastigheden op: ik vind die dynamiek gewoonlijk juist wel leuk. Maar hoe het gaat bij de start... dát weet ik niet.
Ik ben zo benieuwd hoe dat bij ons gaat werken als het zover komt./ is. Natuurlijk is de situatie bij ons enigszins anders, omdat er geen baby bijkomt, maar een kind wat tussen de 2 en 6 jaar oud is (wel altijd jonger dan zoon, maar die wordt natuurlijk ook steeds ouders). Aan de andere kant zit de natuur ook weer zo in elkaar dat je ook dan door een soort babyfase heen gaat. Alleen dan met een niet slapende, lopende en pratende 'baby'.
 |
| Doe mij maar zo'n bos.... |
Wat zijn jullie ervaringen?
Werkt het met twee kinderen echt zo anders dan met eentje?
En moest jouw kind erg wennen aan een broertje of zusje erbij?
Ja dat is echt anders. Ik had er mijn handen vol aan. De jongste werd geboren toen mijn oudste 16 maanden was. Volgende week mag jongste naar de basisschool en daar kijk ik erg naar uit, het waren hele drukke jaren de laatste jaren. nu ze wat ouder worden en samen steeds fijner spelen. Samen lol maken. En grapjes uithalen ja daar geniet ik toch wel dubbel van! Ik ben blij dat De baby/ peuterfase bijna voorbij is, we zijn klaar voor een stel kleuters!
BeantwoordenVerwijderenEen baby met een peuter is ook wel echt pittig: daar heb je je handen vol aan. Leuk dat je nu twee kleuters krijgt. Ik hoop natuurlijk dat onze kinderen gelijk ook samen kunnen spelen, maar daar is geen garantie voor.mogelijk kunnen ze in het begin vooral goed ruzie maken...;-)
VerwijderenMensen die roepen van 0 naar 1 vond ik zo'n verandering. Nou dat vond ik wel meevallen. Naar twee... Dat vond ik zo zwaar. Toen tweede dl2 kwam en ze een aantal weken oud was ging ik boodschappen doen met twee kinderen. Oudste stierde Door de winkel met een eigen karretje en ik liep met de grote kar met daarin de maxicosi. Alle indrukken alle hormonen en een grote dl die van alles wilde hebben. Ik werd gek! Ik ben zonder boodschappen de winkel uitgegaan. Ik heb nooit kraamtranen gehad maar toen ben ik op de bank ingestort.
BeantwoordenVerwijderenIk heb heel lang geroepen dat ik heel graag een derde wilde... maar daar zie ik toch vanaf. Denk dat ik daar niet geschikt voor ben. Vindt dit al pittig genoeg.
Oh Samantha, daar kan ik me zo goed iets bij voorstellen. Winkelen met zoon alleen vind ik ook een uitdaging, hoewel dat steeds beter gaat. Meestal vermijd ik het en ik geloof dat ik daar met twee kinderen maar mee door ga....
VerwijderenWeet je ongeveer op welke termijn jullie nog een kindje erbij krijgen?
BeantwoordenVerwijderenJa, het is elke keer weer anders. Ik heb echter nooit zo het gevoel gehad dat ik het druk had. Natuurlijk zijn er wel drukke momenten maar die heb je met 1 kind net zo goed.
Hier hadden ze ook eigenlijk geen moeite met een broertje of zusje erbij. Is maar net hoe je er zelf mee omgaat denk ik. Maar misschien ook wel hoe het kind zelf is.
Het valt me eigenlijk pas op dat het drukker is, als we bijv. bij mijn ouders zijn. Geen visite maar een invasie. Of in een drukkere winkel dan voel ik me soms net zo'n schapenhond, weet je wel? ;)
LOL leuke invasie! Het duurt waarschijnlijk nog 1/2 - 2 jaar vanaf dat het dossier in het desbetreffende land ligt. Dus dat plus 2 maanden denk ik.
VerwijderenIedereen ervaart dat blijkbaar anders. Ik weet niet of het makkelijker was toen bij ons de tweede erbij kwam maar ik keek er zelf relaxter tegenaan. Nu was het eerste kind, onze zoon, een pittig kind, en de tweede veel rustiger. Maar misschien kwam dat alleen maar doordat ik er makkelijker mee om kon gaan. Bij de eerste is natuurlijk alles nieuw, en bij de tweede weet je het allemaal toch al wat beter (vooral wat je wel en niet wil).
BeantwoordenVerwijderenLogistiek is het natuurlijk wel drukker, een kind van 2 1/2 en een baby hebben natuurlijk andere programma's, maar ach, dat manage-te ik wel. Nu blijft dat nog steeds hoor: verschillende sporten/hobby's/scholen waarbij de een meer begeleiding bij nodig heeft dan de ander. Soms voel ik mij wel eens in de spagaat staan, haha. Maar het zijn (klopt dit even af) gezellige pubers geworden met heel veel humor, zo gezellig!
Groeten, Jolanda
Die spagaten herkent iedere ouder wel denk ik.....Wat ik om mij heen zie is dat veel ouders met de tweede inderdaad relaxter zijn en met een derde (of vierde) nog relaxter. Wat blijft is dat een kind met pit / handvatjes wel meer vraagt, maar dat zal bij ons sowieso wel het geval zijn.
VerwijderenMet de geboorte van onze tweelingdochters hadden wij meteen een gezin met twee kinderen. En het voelt als drie (en als ik mijn man meereken, dan heb ik vier kinderen ;-)). Het is de energie van het ene kind en de energie van het andere kind en de energie van hen samen.
BeantwoordenVerwijderenIn de eerste weken heeft ene dochter een paar daagjes in het ziekenhuis gelegen waardoor ik alleen was met de andere dochter. Dat voelde opeens als een makkie.
Ik kan me zo voorstellen dat in jouw situatie je voor je gevoel minder tijd hebt om te wennen. Je bent er waarschijnlijk meer van doordrongen dat je elke dag moet aanwenden om een gezinsdynamiek te krijgen. Voor je het weet krijgt de buitenwereld (zoals school) er al weer invloed op.
Een tweeling (en dan als eerste gelijk) lijkt me ook pittig hoor! Dan moet je je ouderschap uitvinden met gelijk twee tegelijk - en inderdaad gelijk de dynamiek er ook bij.
VerwijderenBij adoptie doe je meerdere fases (van baby tot kleuter) tegelijk / door elkaar. De buitenwereld hebben we bij zoon echt een poos buiten gehouden. Bij de tweede zal dat wat lastiger zijn (je moet toch een kind naar school brengen en dan moet die andere mee enz.) maar toch zijn we ook dan van plan om tijd te nemen voor het wennen en hechten (thuis, samen lekker tutten).
Mijn tweede was een huilbaby, waardoor ik het als erg druk ervoer met de oudste die net naar school ging (brengen, halen, vriendjes) Maar ach, ze zijn nu volwassen en heel goed terecht gekomen. De oudste heeft nooit moeite gehad met de jongste, op wat kleine jaloezie-momentjes na. Dat was snel op te lossen door met regelmaat even de oudste apart mee te nemen, of een spelletje mee te doen (ook als jongste lag te krijsen)
BeantwoordenVerwijderenFijn dat het tussen de twee kinderen goed werkte en dat ze goed terecht zijn gekomen. Dat is toch fijn om achteraf te weten.
Verwijderen