Moeder slaapt uit (of doet een poging)

Ik weet niet hoe dat bij jullie gaat, maar uitslapen is hier sinds de komst van zoon een lastig ding. De dagen beginnen standaard een stuk vroeger dan eerst en met veel meer vaart.

Naar voorbeeld van vriendinnen en als tegenwicht op slechte nachten hebben we toen de uitslaapochtenden bedacht. De man slaapt hier vaker uit dan ik, simpelweg omdat ik gewoon meer een ochtendmens iets beter ben in ochtenden dan hij en mijn werktijden meer aansluiten bij school. 

Dat vroege opstaan is ook niet zo erg, zolang ik maar weet dat ik af en toe een beetje uit kan slapen.

Gemiddels één à twee keer per week doe ik hiertoe een poging. Een poging, want de laatste tijd lukt het niet zo best. Of ik ben zelf vroeg wakker (soms nog vóór zoon wakker is - heel erg vind ik dat) , of er is gedoe zoals diarrée en billen die zoon niet schoongeveegd krijgt en waar de man werkelijk nóóit wakker van wordt. 

Niet storen! Ik slaap uit.

Vanmorgen was het weer zover: ik mocht uitslapen. De man sliep een nachtje in de logeerkamer en zoon was geïnstrueerd om daar 's morgens heen te gaan. Niet dus: eerst was er een poos wat zachtjes gerommel achter de deur, waarna er heel stilletjes een knuffelbeest naast me werd neergelegd. 

Even later kwam ik zoon tegen in de badkamer, waar hij bezig was om zijn handjes in te smeren met een dikke laag vaseline... De man snurkte ondertussen vrolijk door, terwijl ik zoon weer enigszins vetvrij maakte. 

Toen samen naar papa, die vanaf daar alle actie gelukkig overnam. 

Want vroeg wakker zijn op zich is niet zo erg, maar toch een stuk comfortabeler zónder kleuter mét koffie op bed geserveerd. 


Slaap jij wel eens uit?