Nachtelijk gepieker
Sinds 1 april is het ouderschapsverlof eraf en wordt ik geacht weer 24 uur te werken. Ik doe mijn best en het lukt redelijk - zolang de man geen klus heeft staan. Nou valt dat van april tot september wel mee, maar je weet maar nooit wanneer het opeens weer beredruk is.
En dus moet er iets met opvang voor zoon. Iets waarmee zoon één of twee schooldagen tussen de middag wordt opgevangen, met dan nog een middag naschoolse opvang. Iets waarmee ik in ieder geval twee dagen kan werken, zonder tussende middag op het schoolplein te moeten staan.
Er is overblijf, bso en er is een gastouder waar inmiddels een afspraak mee gepland staat. Ik onderzoek de boel en probeer het beste te regelen voor ons kind en ons gezinnetje.
Maar mensen mensen.... wat is het moeilijk om de zorg voor je grootste schat over te geven. Zeker voor een kind wat best kwetsbaar is en nog helemaal niet zo lang bij ons.
Hoe dóen ouders dat, die hun baby's naar het kinderdagverblijf brengen?
Ik lig er in ieder geval wakker van. Want wat is het beste voor zoon?
En wat wil ik zelf eigenlijk in het geheel? / Wat kan er?
Voor degenen onder jullie met kinderen...
Hoe ga / ging jij om met het dilemma zorg voor de kinderen en werk?
En wat zou je eventueel achteraf liever anders hebben gedaan?
En dus moet er iets met opvang voor zoon. Iets waarmee zoon één of twee schooldagen tussen de middag wordt opgevangen, met dan nog een middag naschoolse opvang. Iets waarmee ik in ieder geval twee dagen kan werken, zonder tussende middag op het schoolplein te moeten staan.
Er is overblijf, bso en er is een gastouder waar inmiddels een afspraak mee gepland staat. Ik onderzoek de boel en probeer het beste te regelen voor ons kind en ons gezinnetje.
Maar mensen mensen.... wat is het moeilijk om de zorg voor je grootste schat over te geven. Zeker voor een kind wat best kwetsbaar is en nog helemaal niet zo lang bij ons.
Hoe dóen ouders dat, die hun baby's naar het kinderdagverblijf brengen?
Ik lig er in ieder geval wakker van. Want wat is het beste voor zoon?
En wat wil ik zelf eigenlijk in het geheel? / Wat kan er?
Voor degenen onder jullie met kinderen...
Hoe ga / ging jij om met het dilemma zorg voor de kinderen en werk?
En wat zou je eventueel achteraf liever anders hebben gedaan?
Oh ja, lastig he! Maar ik kan je maar 1 ding meegeven: het moet goed voelen, dan lukt het wel. Bij de eerste had ik een gastouder, daar kwam ik pas nadat ik het bij de eerste gastouder steeds afhield. Ik heb zelfs nog extra verlof aangevraagd omdat ik 'm daar niet wilde brengen, terwijl ik niet kon verwoorden waarom niet. Het voelde gewoon niet goed. Pas toen ik bij het andere gastgezin ging kijken wist ik dat ik hem daar wel wilde brengen ondanks dat het een heel ander type was dan ikzelf.
BeantwoordenVerwijderenToen de tweede er kwam, kwam er een oppas. Het is gek, maar ik mis haar nog steeds ondanks dat ik na verloop van tijd zelf de keuze maakte om niet meer te werken. Maar ze was als een oma voor de kinderen.
Dus ga overal kijken en ga op je gevoel af. Dan komt het vast goed!
Ik ga inderdaad overal kijken en pas dan beslissen. Hopelijk vind ik net zo'n fijne gastouder als jij!
VerwijderenMijn meisje is sinds heel jong naar een KDV gegaan en ik heb daar nooit echt moeite mee gehad.
BeantwoordenVerwijderenVoor haar was en is het heel verrijkend doordat ze er veel verschillende mensen ziet: van verschillende leeftijden en allemaal met een andere "handleiding".
Ik ben het niet altijd eens met keuzes die het KDV maakt wat betreft mijn dochter. Daar leer ik van: relativeren bijvoorbeeld. Want zeg nou zelf: hoe belangrijk is broodbeleg nou ècht..? Veel belangrijker is dat ze gezien wordt als ze iets eng vindt bijvoorbeeld, en dat ze getroost wordt als ze verdrietig is.
Ze gaat er met plezier naar toe. Ze hoeft bijna nooit te huilen als ik haar achterlaat en ze is heel blij me weer te zien, aan het einde van de dag.
Ik vind het dus een verrijking!
Onze kinderen gingen vanaf een paar maanden plezierig naar het kdv (beiden naar een andere) en daarna naar de bso. Ik heb eigenlijk alleen maar positieve ervaringen. De school van de kinderen is door de jaren heen een brede school geworden en daar kwam bso bij. Zoon en dochter zijn toen overgestapt. Ik wilde dit in beginsel niet want dan zitten ze het hele jaar op school. Maar wat bevalt het goed. Er zijn heel veel activiteiten op en via school en na afloop wandelt ze zo de gang door naar de bso. Het is in een apart deel van de school met een eigen ingang dus het voelt wel apart. De kinderen hebben het altijd goed naar hun zin gehad. Zoon ging tot groep 8 naar de bso. Dochter zit er met een goede vriendin uit de klas. Die stopt na de zomervakantie (ze zit dan in groep 7) dat vind ze wel moeilijk. Wij wonen wat verder van school en gaan nog even door.
BeantwoordenVerwijderenOok in de vakanties doen ze leuke dingen, bakken koken met water knoeien gymen en ze gaan ook naar een speeltuin in de buurt. Ze vervelen zich bijna nooit in de vakantie door de afwisseling. Ze gaat twee dagen. Ondanks dat wij samen best wat verdienen krijg ik toch nog een derde terug als toeslag. Dat valt me niet tegen.
Nicole
Goed om te horen dat het financieel ook meevalt. De opvang bij jullie klinkt erg leuk trouwens!
VerwijderenNooit moeite mee gehad. Als jij het brengt als de normaalste zaak terwereld is het dat ook voor een kind. Mijn kind bedacht zich pas in groep 6 dat er ook kinderen tussen de middag thuis gingen eten. 90% blijft op school. Op de opvang werken mensen met een opleiding voor het zorgen voor kindren, ik heb die niet dus eigenlijk kunnen zij het beter dan mij. Ik heb er nooit moeite mee gehad. Nu al weer in de fase dat ze gewoon alleen thuis blijven, dan vraag je je af waar je je ooit druk om hebt gemaakt.
BeantwoordenVerwijderenZelf was ik werkzaam op het kdv en bso voordat ik moeder werd, ik heb er heel bewust voor gekozen om thuis te zijn bij de kinderen, mede omdat ik weet hoe het er aan toe gaat. Vooral op het kdv op een babygroep. Daar had ik vaak een baby fabriek gevoel. Er werd een rij wippers neer gezet, en om de beurt kregen de kindjes een hapje. Heel praktisch voor de leidsters maar totaal geen thuis gevoel.
BeantwoordenVerwijderenToch denk ik dat het ook per kind verschilt. Mijn oudste had zich er totaal niet prettig gevoeld. Daar hebik denk ik ook mijn keus op gebasseerd op mijn gevoel en wat goed is voor mijn zoon. Jongste had ik denk ik zonder problemen weg kunnen brengen omdat hij het wel aan kan.
Volg je gevoel. En maak de beslissing die het beste is voor je kind. Misschien iets kleinschaligers als een gast ouder. Dan kan ik adviseren om met zoontje bij verschillende op visite te gaan en dan hem te laten kiezen waar hij zich prettig voelt.
Succes!
Van het werk genoot ik trouwens echt super! Vond het heel leuk om dingen te onder nemen met de kinderen. Speurtochten door het bos, spelletjes middag noem maar op. Dit zetten ik dan wel samen met de kinderen op. De reacties van de kinderen daar was het me om te doen. Zo leuk als ze heel enthousiast vertellen aan hun ouders wat ze gedaan hebben. Wat ze bedacht hebben enz. Ja dat mis ik we eens. De voldoening die ik uit het werk haalde, dat heb ik thuis veel minder.
VerwijderenDe eerste keer dat ik kleine man wegbracht vond ik verschrikkelijk moeilijk! Ik heb gehuild onderweg... Haha!
BeantwoordenVerwijderenWij waren uiteindelijk ook niet tevreden over de babygroep, er gingen vaak dingen mis. Nu zit hij al ruim een jaar bij de peutergroep en dat is echt een wereld van verschil, hij heeft het enorm naar zijn zin! En de leidsters zijn heel leuk en super lief. Mede door onze ervaringen hebben we besloten om voor onze meisjes andere opvang te regelen (met familie) totdat ze naar de peuterspeelzaal gaan.
Sterkte hoor! Het is niet makkelijk, maar het komt echt goed!
Fijn om te horen dat ik niet de enige ben die emotioneel wordt van dat soort dingen! En ook hier gaat afscheid nemen makkelijker als het 'klopt'
VerwijderenIk ben 2 jaar thuis geweest en dochter toen 2 dagen naar kdv, om meer contact met anderen kinderen te hebben. Ze vond het er fijn gelukkig en had enthousiate verhalen.
BeantwoordenVerwijderenDe eerst keer dat ik haar bracht voor 2 uur heb ik al die tijd gefietst, terwijl dat echt niet mijn hobby is en ik heb het nooit leuk gevonden. Na 2-3 x was het wel over en zag ik dat het goed was. Mijn dochter werkt al 15 jaar met kinderen.
Ons kind ging vanaf 6 weken naar een crèche. Hij wist dus niet beter. Hij reageerde er goed op maar ik heb me er nooit prettig bij gevoeld. Na onze verhuizing ging hij naar een gastouder, toen was hij 1,5. Dat voelde veel prettiger, ook wel voor hem. Op de crèche wilde hij nooit overdag slapen (en werd hij dus als lastig gezien) en vanaf dag 1 sliep hij daar wel overdag. Weer wat later kregen we een oppas aan huis die het soms combineerde met andere oppaskindjes, dat was dan soms hier, soms daar of soms bij andere ouders. Dat ging allemaal heel gemoedelijk.
BeantwoordenVerwijderenHet ligt er ook maar net aan waar je woont. Wij woonden eerst in Amsterdam en daar was het heel moeilijk om opvang te vinden, dus nam je wat lukte. Maar hier in Hoorn was veel meer keus.
Maar je kind wegbrengen of laten overblijven is altijd moeilijk in het begin. Dat is ouderschap: loslaten. En daar moet je doorheen. Zoek naar de balans van wat goed voelt voor jou en wat goed is voor je kind en besef je dat de eerste paar keer misschien moeilijk zijn maar dat het ook went. Ik reed de eerste paar keer huilend weg bij de peuterspeelplaats, toen bij de lagere school, toen de eerste keer op kamp in groep 6 en afgelopen september bijna weer toen kind op kamp ging op de middelbare school in de 1e week met allemaal kinderen en begeleiders waarvan je de naam niet kent. En over een maand gaat hij 5 dagen naar Engeland met school! Help! Instinctief wil ik hem vastbinden maar ik weet ook wel dat dit geweldige ervaringen zijn en dat hij er moet volle teugen van gaat genieten. Dat machteloze gevoel blijft, het is de kunst je kind dat niet te laten merken ;-)
Pfff ja dat van dat loslaten dat heb ik door.
VerwijderenNou scheelt het ook wel dat zoon pas een jaar bij ons is en ook gewoon liever bij ons wil zijn dan elders. En dat isnook goed, maar dus lastig met werk...
De eerste ging met een weekje of wat een paar dagen naar mijn moeder en na anderhalf jaar naar het kdv. De 2e met 12 weken en dat vond ik echt vreselijk. Maar ik kon ook niet stoppen, want we zaten nog met een gat tussen hypotheek en opbrengst van het oude huis...
BeantwoordenVerwijderenDus bijna 2 jaar keihard gespaard en toen mijn baan opgezegd. Gelukkig hadden we een heel leuk kdv, waar hij graag heen ging. Hij kwam ook altijd blij terug.. Altijd de zelfde gezichten en weinig kindjes nog destijds. Maar toch...
Maar man, wat vond ik het vreselijk. Toen we weggingen begonnen ze met het inzetten van 19-jarigen in plaats van de vaste krachten, die werden met een smoesje buiten de deur gezet.
Nu zou ik niet veel dingen overdoen, maar dit echt wel. Maar ja, wordt nogal lastig he? ;) Gelukkig zit ie nu al bijna vier jaar lang thuis bij me, op een paar maandjes kleuterschool in Nederland na, wat ie overigens ook best leuk vond.
Tja... je kan alleen maar kijken wat het beste voelt voor je zoontje denk ik... Hoe hij zelf reageert op de gastouder / bso. Afscheid nemen van een huilend kind terwijl je zelf ook zes keer je tranen moet inslikken lijkt mij geen goed teken. Niet dat afscheid nemen, zeker die eerste keren niet moeilijk is, maar als je kind zich ergens fijn en vertrouwd voelt, is dat zo veel fijner!
Ik ga eerst zonder zoon kijken en doe een voorselectie. En verder moet ik het toch een beetje aan hem verkopen, want het liefste is hij gewoon bij mama thuis. Hij is ook pas een jaartje bij ons he... En wij pas een jaartje met hem... Dus eigenlijk willen we elkaar gewoon nog niet missen... Maar ja...
VerwijderenIk geef mezelf tot het einde van het jaar om te onderzoeken of ik kan stoppen met werken.
Mijn dochter zat op een speciale school (vanaf 4 jaar met de taxi) Ze ging smorgens om 7.15 uur de deur uit en was om 16.30 uur weer thuis.
BeantwoordenVerwijderenOp haar zevende kon ze naar de basisschool in de buurt en tussen de middag lekker thuis een broodje eten. Na een dikke week wilde ze graag overblijven want ze had dan meer tijd om te spelen....... Hiermee wil ik aangeven dat het voor de ouders vaak moeilijker is dan voor het kind!
Is er geen overblijven op school tussen de middag? Dan blijft hij in zijn vertrouwde omgeving met kinderen van school. Dat is duidelijk voor je zoon. En dan zul je alleen één keer op moeten lossen.
BeantwoordenVerwijderenJa dat is er en daar ga ik ook nog naar kijken. Maarrrrr zoon is een kwetsbaar ventje waar wel wat handvatten aan zitten. En bij de tussenchoolse opvang wordt met vrijwilligers gewerkt en wat ik ervan hoor is het allemaal wat rommelig en druk. En dat is nou precies niet wat zoon nodig heeft.
VerwijderenMaar goed... ook daar ga ik kijken en eens praten wat de (on)mogelijkheden zijn.
Ook hier veel slapeloze nachten daarom gehad. En in de toekomst mss wel weer.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig hebben wij de mogelijkheid de kinderen op school voor een redelijke vergoeding over te laten blijven. Dat scheelt! Daardoor bleef er alleen wat buiten schooltijd over. Dat was gelukkig door familie op te lossen.
Achteraf? Tja.. er was geen andere keus, maar achteraf.. nee, gewoon thuis bij de kinderen zijn. Dát hadden we het liefst gedaan..
Zoonlief vanaf 16 weken naar de crèche, heel erg leuk heeft hij het daar gehad. En ik heb er ook helemaal geen moeite mee gehad en nog steeds niet. Dochterlief ging naar de crèche toen ze ruim een half jaar was, had eerst ouderschapsverlof opgenomen voor hele dagen. Heel erg gezellig, zoonlief zat toen net op de basisschool, dus die kwam thuis tussen de middag. En nu sinds een paar weken gaat hij naar de BSO en dat vind hij helemaal super. Hij wilde graag en qua werk kon en moest het nu ook. Een dag in de week naar de bso als dochter ook op de crèche zit en 2 x in de week eet hij een broodje tussen de middag op school en ook dat vind hij leuk.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat je het je zelf niet te moeilijk moet maken, als hij het leuk op school vind is het op de bso en overblijf ook wel goed. Want veel dezelfde kindjes die hij ook van school kent.
Maar om heel eerlijk te zijn heb ik de ouders nooit gesnapt die zo moeilijk doen over bso/tso e.d want de kinderen hebben er veel minder moeite mee en moet je hun dan een "trauma"aan laten voelen omdat jij het niet leuk vind. Dan moet je gewoon thuis blijven en tevreden zijn met minder geld. Maar zo sta ik er in en heb er dus nooit moeite mee gehad, ik vind ook dat je niet altijd maar op familie of vrienden moet leunen wat dat betreft om een paar euro te besparen. Wij hebben ook zulke mensen in de vriendenkring en nu hebben ze een probleem bij de bso want er is geen plaats voor hun 2e kind. Terwijl als die gewoon naar de crèche was gegaan had hij een voorrecht gehad en dus geplaatst moeten worden. Althans dat is hier zo geregeld.
groetjes
Janneke
Kinderdagverblijven heb ik nooit overwogen. Ik ben zelf gestopt met werken toen er kinderen kwamen. Het leek mij voor de kinderen het beste. Ook voor mij. Maar ja, ik begrijp dat niet iedereen kan stoppen. Kan je het wel, doen en anders de best mogelijke oppasmogelijkheid bekijken. Ik ben toen ik voor de kinderen thuis bleef zelf als oppasmoeder aan de gang gegaan. Gemiddeld vijf kindjes van 3 maanden tot 10 jaar. Dit wordt door de oudere kinderen vaak gezien als spelen bij een vriendje. Want geloof me, als ze uit school komen is het soms maar voor vijf minuten om daarna te gaan spelen bij een vriendje of vriendinnetje. Heb je er wel eens aan gedacht om het met een andere werkende ouder te combineren. Dus jij past op een of meerdere dagen op hun kindje en zij op een of andere dagen op jouw kindje. Dat geeft voor de kinderen niet zozeer een oppas gevoel maar meer een uit spelen gevoel. Ook handig als het zo met gesloten beurs kan.
BeantwoordenVerwijderenSucces met je keuze.
Ja aan dat laatste heb ik wel gedacht als optie. Helaas ken ik de andere ouders nog niet goed genoeg (zoon zit pas 3 maanden op school). Maar misschien wordt dit 'm wel als zoon wat langer op school zit.
VerwijderenStoppen met werken is hier ondertussen wel onderwerp van gesprek..
Lastig. Het is maar net hoe jij en je kind het vinden. Mijn oudste heeft de opvang en de overblijf nooit leuk gevonden. De jongste had er minder moeite mee. Uiteindelijk zijn zowel mijn man als ik minder gaan werken. De ene dag in de week die nog overbleef vangt mijn moeder ze op. Hier voelen wij ons allemaal prettig bij. Altijd is papa of mama thuis en die ene dag dat het niet zo is is de liefste oma ter wereld er. Ik lees veel reacties dat kinderen de opvang leuk vinden en dat het meer een probleem van de ouders is maar bij ons waren het toch echt de kinderen die de opvang niks vonden.
BeantwoordenVerwijderenIngrid
Ik geloof ook niet dat het zozeer mijn probleem is. Zoon is gewoon snel van slag en wordt makkelijk overvraagd. Tussendemiddag en na school tankt hij thuis bij. Een overblijf of gastouder gaat hem juist energie kosten vrees ik.
Verwijderen