Streng en dwars

Met een superdrukke week op mijn werk met allerlei extra activiteiten en een zieke (full-time) collega ben ik blij dat de herfstvakantie is begonnen.

Zoon had ook zo'n week met een voorleesmiddag buiten de klas, een vader die veel aan het werk was en wat andere dingetjes die anders liepen dan anders. Tel daar een flinke portie wind bij op en je hebt storm in dat hoofdje. 

En dus gooide hij op school het losse handvat van het fietsje in de bosjes in plaats van het aan de juf te geven. Ook al zei juf nog zo streng dat dat moest. Zoon kan niet zoveel met streng. Van streng wordt hij dwars en dan eindigen handvatten in de bosjes. 

En dus moest zoon in zijn eentje het handvat zoeken terwijl de andere kinderen naar binnen waren. Niet één keer, maar (onderbroken door meerdere regenbuien) meerdere malen. Juf had de deur dichtgedaan en hij was erg bang geweest vertelde hij. Om vervolgens na schooltijd nog eens van beide juffen te horen dat het niet oké was wat hij deed en dat hij na de herfstvakantie nog eens moest zoeken. 

En dus doken we samen maar even de bosjes in. Want ik vond dat een iets te groot hangijzer om boven dat kleine hoofdje te laten hangen. Een hoofdje wat erg verdrietig keek bij het hele gedoe en wat af en toe moest huilen. 

Gelukkig vonden we dat rottige handvat en zoon bracht het blij naar de juf. 

Ik maak na de vakantie maar weer eens een afspraak op school. Om (nog maar eens) uit te leggen hoe dingen werken bij zoon. En dat je dus zijn gevoel van basisveiligheid niet vergroot door hem in zijn eentje op een winderig schoolplein achter te laten.... 

Maar eerst: genieten van de herfstvakantie! Een week zonder boze juffen en vroeg opstaan, mét leuke uitjes en gezellig samen zijn. Ik heb er zin! 

En jij?